 |
|
Podszedł kiedyś do niej w szkole i zagadał. Ona jak zwykle miała to gdzieś po pewnym czasie zaczęli się spotykać, a w dniu który zawsze przeklinała zostali parą. Była wtedy najszczęśliwsza na ziemi, lecz nie potrafiła mu tego okazać. Kiedyś nawet zaśmiał się, że wydrukuje dla niej definicje miłości. Po pewnym czasie zaczęło się chrzanić. Odstawił ją na bok. Gdy się pokłócili zabrał ze sobą na wesele brata jej dobrą koleżankę. Zdradził ją. Gdy zrywał przyznał się do tego i był w szoku bo nie widział w jej oczach łez. Zapytał czemu nie płacze, a ona odparła, że czuła. Bo gdy się kocha to widzi się to co niedostrzegalne na pierwszy rzut oka. Uśmiechnęła się życząc mu szczęścia i odeszła. Na zawsze
|
|
|
|
Usłyszałam Twoje imię. przymknęłam powieki i mimowolnie się uśmiechnęłam. pragnęłam tylko, by nikt nie zauważył, jak bardzo oczy mi się błyszczą, na samą myśl o Tobie.
|
|
|
|
Ukłoń się niższemu a staniesz się wyższy.
|
|
|
|
Rodzice mówią, że jestem niedojrzała. Żebym głośno nie słuchała muzyki bo na starość będę głucha, żebym nie siedziała na ziemi, bo w przyszłości będę chorować. Mówią, żeby się ciepło ubierać, bo jak będę starsza to będę mieć problemy ze zdrowiem. Mówią, że nie powinnam wieczorami wychodzić z domu, bo to przecież nigdy nie wiadomo co czeka za rogiem, i w pochmurny dzień, mówią że powinnam zostać w domu, bo zmoknę i będę chora, bo nie warto w taką pogodę iść na rower, na spacer, ze znajomymi. Ale ja się pytam, po jaką cholere mam się tym martwić? Jaką mam gwarancje, że w ogóle dożyje tych dni o których tak mówią?! Zresztą, po co na starość będzie mi dobry słuch, wspaniałe zdrowie, co ja w tedy będę mogła zrobić. Czy nie lepiej mieć chociaż co wspominać? Wolę czerpać garściami póki jeszcze mogę. Przestać wreszcie tak bardzo martwić się o jutro
|
|
|
|
poszła w tamto miejsce , usiadła na trawie , wzięła głęboki wdech i ze łzami w oczach obiecała sobie , że zapomni.
|
|
|
|
każdego dnia,każdej nocy prowadzę ciche wizje we własnym umyśle,przeistaczam każdy fragment mojego życia w "gdybyś tu był".Takie sytuacje najprostsze, te całkiem zwyczajne.Wiesz,w mojej głowie to wszystko wygląda inaczej.Życie po prostu zwalnia,jest nieskomplikowane,harmonijne i bardzo wyjątkowe.Pomagasz mi czasem w matematyce,w wyborze koloru nowej bluzki i przytulasz mocno gdy jest mi źle.Ja prasuję Ci koszulkę na popołudniowy trening,kibicuję na każdym meczu i robię wszystko,byś się uśmiechnął,jak jest Ci smutno.Robię zakupy,gotuję Ci obiad gdy Twoi rodzice wyjadą, i kochamy się na kuchennym blacie.Rozkładamy koc w parku,jemy te same owoce i czytamy zupełnie różne książki.Nocujesz u mnie,gdy boję się zasnąć,choć przecież nie boję się ciemności.Boję się,że Cię nie ma,a gdy trzymam Cię za rękę,to musisz przecież być,prawda? Więc zasypiam wtulona w Twoją bluzę,czuję Twój zapach,a na ustach mam resztki smaku Twojej skóry.Wszystko takie realne, takie wspólne, po prostu nasze.
|
|
|
|
Pożyczmy sobie wszystkiego najlepszego, wesołych świąt i szczęśliwego nowego roku. Usiądźmy przy stole. Popatrzmy na siebie serdecznie. Uśmiechajmy się, opowiadajmy słodkie historie. Pokażmy, ze wszystko jest w jak najlepszym porządku i całe zło świata nas nie dotyczy. Powiemy sobie w duchu 'ale ze mnie dobry człowiek'. Szczęśliwi i spełnieni pójdziemy spać, bo uda nam się oszukać innych kolejny raz. Apropo masek. Dzisiaj nie włożę żadnej. Nie będę składać dobrych życzeń tym, którzy na nic dobrego nie zasłużyli. Nie będę patrzeć serdecznie, uśmiechać się, opowiadać słodkich historii, nie powiem sobie, że dobry ze mnie człowiek. Dopiero wtedy szczęśliwa i spełniona będę mogła pójść spać. Im jestem starsza tym bardziej nie przepadam za świętami. Nie odczuwam nawet, że to dziś. Najchętniej zostałabym w domu, ubrana w dres i posiadała poczochrane włosy.
|
|
|
|
To, że pokochałam Cię nagle i wcześniej nie zwracałam na Ciebie uwagi i czasem udaję, że mam Cię w dupie: pamiętaj. Jestem kobietą i jestem zmienna. Jestem deszczem i słońcem i boję się ran.
|
|
|
|
Wyrosłam na betonie pośród bloków, wśród chłopaków. Pamiętam do dziś, jak latałam za piłką, zabawę na trawniku, wieczne gry w chowanego, cztery ulice. Czasy się zmieniają, teraz młodzi chowają się by wypić, zapalić... Dziś już tego nie ma, tego co kiedyś, ośka się zmieniła w szare bloki, ulice świecą pustkami. Nie słychać bawiących się dzieci na placach zabaw. Ale to właśnie osiedle nauczyło mnie czym jest naprawdę życie. Dzięki chłopakom przekonałam się, że nie zawsze przegrana musi zakończyć się płaczem. Nauczyłam się patrzeć na świat z drugiej strony. Korzystam z życia dopóki jest.
|
|
|
|
Nie przestane chodzić w 'skejtowych' ciuchach żeby wyglądać 'bardziej' jak kobieta, nie przestane używać zwrotu kurwa, meega, ja jeebe, elegancko, dam se kurwa rade itp. Nie przestane dawać kropki przed pytajnikiem . Nie przestane pisać zdań z małych liter. nie przestane słuchać Pezeta, nie przestane używać wulgaryzmów. WOS zawsze będzie ze mną w roli głównej . Nie przestane łazić z chłopakami do parku . ale wiesz. oboje wiemy że kiedyś będę bardziej dojrzała,skończę szkołę, ktoś zajmie moje miejsce żeby wkurzać nauczycielkę na wosie, ja znajdę prace a tam nie przyjdę w skejkowskich ciuchach z kapturem na głowie. Kiedyś pewnie przestane słuchać Rapu. Zacznę pisać zdanie z dużych liter. Zacznę nawet pić małą czarną, której nie lubię teraz. I kiedyś będzie tak, że nie przyjdę do domu, nie zamknę się u siebie w pokoju, nie położę się na łóżku z słuchawkami w uszach. pewnie dlatego, że moje dziecko powie mi "chodź się bawić" albo "mamo, jestem głodna "
|
|
|
|
Jeśli ktoś kogo kochasz odchodzi i to niespodziewanie, nie odczuwasz straty natychmiast. Tracisz tego kogoś kawałek po kawałku przez długi czas - w miarę jak przestaje do niego przychodzić poczta, jak wietrzeje zapach jego perfum na poduszce oraz ubrań w szufladzie i szafie. Stopniowo gromadzisz fragmenty, które odeszły właśnie wtedy nadchodzi ten dzień -ten dzień, gdy brakuje ci szczególnie jednej konkretnej cząstki i przytłacza cię uczucie, że ta osoba odeszła na zawsze, a potem nadchodzi inny dzień i odczuwasz szczególny brak czegoś innego.
|
|
|
|
tu nie chodzi o to czy mam idealnie prosto narysowaną kreskę na oku, czy może moje spodnie odpowiednio podkreślają mój tyłek. czy bluzka idealnie wpasowuję się w moją talie, lub czy kolor paznokci pasuję do koloru moich oczu. tu chodzi o to że każdego ranka, popołudnia i wieczoru. każdego dnia każdego roku staję przed lustrem i nie wykrzywiam ust w górę, nie mówię sobie że jest idealnie. nic nie mówię. bo tak właściwie sama jeszcze nie odkryłam siebie. wpatruję się w tą twarz, którą znam na pamięć. każdą rysę, bliznę z dzieciństwa na czole i kształt ust. ale nic więcej. sama dla siebie jestem pytaniem, którego nie mogą za cholerę rozwiązać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
