 |
|
https://www.facebook.com/Psycholog-516998695158157/?fref=nf
zapraszam do polubiania strony i rozkrecenia ;)
|
|
 |
|
Utnij język zanim język utnie Ci głowę.
|
|
 |
|
Darłam się wniebogłosy na porodówce, gdy on wsiadał na swój nowy, komunijny rower. Z kolei kiedy ja zakładałam śnieżnobiałą sukienkę i mknęłam w wianuszku do kościoła, on mocno zakrapiał już swoją osiemnastkę. Wyśmiałby kogoś, kto podsunąłby mu jeszcze jakiś czas temu pomysł, że będzie z taką małolatą. Ja też sceptycznie pokręciłabym głową w zderzeniu z wizją posiadania o dziesięć lat starszego faceta. Dzisiaj? Liczby nie mają znaczenia. Nie ilość doświadczeń, a ich jakoś, liczy się dla nas obojga. Nie ten cholerny wiek, tylko światopogląd, nastawienie, priorytety i po prostu to, jacy jesteśmy. Nie znalazł mnie, szukając informacji w dowodzie osobistym - pogrzebał w serduchu. Ja nie analizowałam jego aktu urodzenia - tylko charakter. Obydwoje baliśmy się tej sytuacji. I zarówno ja, jak i on, kryliśmy się z tym, przymrużaliśmy oczy, chowaliśmy do kieszeni początkowe wątpliwości i skupialiśmy się na tym, co wydawało się ważne - poznaniu. I trafiliśmy.
|
|
|
|
Przestałam zastanawiać się, jak wykonać kolejny krok. Odsunęłam od siebie każde z pytań, czy wypada, czy powinnam, co mi to da, czy nie pożałuję. Zebrałam w sobie pokłady odwagi, która pozwoliła mi brać odpowiedzialność za to, co robię, mówię i czuję. Ludzie próbują podcinać mi skrzydła, a ja z każdą ich próbą wznoszę się wyżej tak, by mieli trudniej ich dosięgnąć. Do cholery, przecież mogę zapieprzać na swój sukces. Mogę marzyć. Mogę kochać. Mogę się uśmiechać i mogę być szczęśliwa. Nic nikomu nie zabieram - przecież szczęście można mnożyć. Starczy dla wszystkich. Otwieram serce, ot co. Pozwalam mu szeptać pragnienia.
|
|
|
|
To ja - w przekroju sześciu lat. Ja na różnych etapach, ja reagująca na zmiany, ja dokonująca co i raz kolejnego przemeblowania w swoim życiu. Ja zmieniająca nastawienie, ja naprawiająca serce, by za chwilę znów zafundować mu bieg survivalowy. JA - od początku, od pierwszych słów, aż do teraz. Prawdziwa, szczera, choć na różnych etapach, wręczająca nieco inną wizytówkę. Po pół roku uchylam Ci drzwiczki, a Ty zdecyduj, czy znów - na nowo - chcesz mnie poznać.
|
|
|
|
A gdybym teraz umarła? Czy ktoś by zaplakal? ...tak jak ja płacze nocą albo zatesknił? albo poczuł jakiś ból? Ból mojego odejścia? Czy ktoś by się zastanawiał dlaczego? Bo przecież cały czas się śmieje. Czy ktoś powiedzialby tak cholernie mi jej brakuje zamiast bedzie mi jej brakować bo przeciez mnie juz nie ma.. umarlam na miliony kawalkow i nie da się tego skleić..i teraz zastanów się czy może ty nie jesteś tego powodem...czy na pewno mnie nie skrzywdziles...
|
|
|
|
O tym, jak mała myśl stała się potężniejsza od olbrzymiego słonia.
|
|
|
|
W konfrontacji strumienia ze skałą, strumień zawsze wygrywa – nie przez swoją siłę, ale przez wytrwałość.
|
|
 |
|
“Kto nie ma odwagi, jest jak ptak, Który zgubił swoje skrzydła. Dla niego nie istnieje już ani przestrzeń nieba, ani wolne powietrze, ani słońce, ani żadna przyszłość. ”
|
|
|
|
ty milczysz i ja milczę
- tylko to nas teraz łączy...
|
|
|
|
"Niektórzy pojawiają się znienacka. Mieszają , mącą w naszych sercach. A potem znikają bez pożegnań. Żadne czary , tylko nasza naiwność pozwala byle komu się oswoić."
|
|
|
|
Dodaj komentarz
