|
spytała go , co może być pięknego w szarym deszczowym dniu , a on opowiadał o niuansach barw , jakie przybierze niebo , drzewa i dachy , kiedy wybiorą się na spacer po południu. o nieposkromionej potędze wzburzonego oceanu , o parasolu , który zbliży ich do siebie , gdy będą szli pod ramię , o szczęściu, jakie odczują, wracając na gorącą herbatę, o ubraniach suszących się przy kominku, o zmęczeniu , które wtedy z nich spłynie , o tym , jak będą się długo całować , a potem pod kołdrą opowiadać sobie o swym życiu , niczym dzieci kryjące się w namiocie przed rozszalałą naturą ..
|
Dodaj komentarz
