 |
|
Ludziom zawsze się zdaje, że wiedzą całą prawdę. Co do mnie, gwiżdżę na to, ale nieraz już mnie nudzi, kiedy powtarzają mi wszyscy w kółko, żebym pamiętał o swoim wieku. Czasem przecież postępuję, jakbym był znacznie starszy, niż jestem - słowo daję! - ale tego ludzie nigdy nie zauważają.
|
|
|
|
Możemy się założyć, że na dziesięć osób, które oczy wypłakują nad głupią historią filmu, dziewięć jest w gruncie rzeczy sobkami i łajdakami.
|
|
|
|
Brakuje mi czegoś. Czegoś co powinno być wszystkim. I znów nie wiem nic. Wszystko wypełnia pustka, to oxymoron. I wiem że nie tylko ja się tak czuję. To plaga, która na nas spadła. Nie ocali nas nikt, tylko my. . Smutki rozrzucone po pokoju, potykam się w tym bałaganie. Poleż ze mną na podłodze. Powdychaj ze mną kurz uczuć. Taki niby ze wszystkimi, a taki niby sam. Za dużo. Za bardzo. A jednak za mało. Nie wiem czy jestem, troche mnie nie ma. Troche mnie porwałaś, troche jestem pod śniegiem. Troche mam mokre nogi. Może wpadłem do wanny. Bolą mnie nadgarstki, każda kosteczka boli mnie po Tobie. Jest późno i jestem smutny. / scoobychrupek
|
|
|
|
Ma w sobie taki spokój i ogień w oczach. Jego świat wydaje się być tak niesamowicie spokojny i kusi mnie żeby wprowadzić w niego chaos. Żeby wsiąść do pociągu i zaszaleć daleko gdzieś i mieć poczucie tego bezpieczeństwa, którego szuka każda z nas. Móc powiedzieć Ci wszystkie tajemnice mojego świata, te mądre i te najgłupsze refleksje na tematy ważne i te mniej.
|
|
|
|
Nie mogę zapamiętać, że mam zapomnieć
|
|
|
|
Więc gdzie idziesz, ja idę za tobą!
|
|
|
|
Napisałam sobie nad łóżkiem
"Nie powtarzaj wczorajszych błędów "
|
|
 |
|
"Ten, kto wraca, jest zawsze kimś innym niż ten, który odszedł."
|
|
|
|
Mam trochę przelotnych koleżanek. Mam miłość. Mam głupią nadzieję, że może warto jeszcze pożyć. Samotność mam i bezsenne noce. I szaleństwo posiada. Jestem taka bogata...
|
|
 |
|
- Wcześniej, kiedy wpatrywałam się w dal, miałam wrażenie, że wszystko jest rzeczywiście odległe. Wszystko to, co widziałam, wydawało się nie być częścią mojego świata. Od dzieciństwa uczono mnie patrzeć przed siebie, ale widzieć rzeczy znajdujące się blisko mnie. Dwa dni temu nauczyłam się patrzeć w dal. Odkryłam, że poza stołami, krzesłami i innymi przedmiotami, które widzę na co dzień, do mojego świata należą też góry, obłoki i niebo. Wtedy urosła we mnie dusza. Dusza, która własnym wzrokiem dotyka tych oddalonych rzeczy!
/Paulo Coelho- Walkirie
|
|
|
|
Dodaj komentarz
