 |
próbowała uciec, ale On był szybszy. złapał Ją za rękę. `co się dzieje? zrobiłem coś nie tak?` zapytał, a Jego śliczne czekoladowe oczy wpatrywały się w Nią niewinnie. `wybacz, ale nie potrafię Ci zaufać, a bez zaufania nie da się zbudować związku` rzekła, wbijając wzrok w zaśnieżony chodnik. `posłuchaj, wiem co przez Niego przeszłaś. ale błagam, spróbuj mi zaufać, nie jestem katem, nie jestem nim - nigdy bym Cię nie uderzył. kocham Cię, i cholernie mi na Tobie zależy.` powiedział. Jej wielkie, zaszklone oczy spojrzały na Niego ze smutkiem : `nie` szepnęła. zacisnął powieki w obawie, że sam rozpłacze się jak dziecko. `będę czekał` odparł w końcu, odchodząc. Ona stała jak słup soli, patrząc jak oddala się coraz bardziej i bardziej. serce chciało krzyknąć, żeby został, jednak rozum stanowczo mu tego zabraniał - za dużo razy przekonał się, że serce bynajmniej nie jest dobrym doradcą. / pstrokatawmilosci
|
Dodaj komentarz
