 |
|
Czas nie pozwolił Ci zostać.
|
|
 |
|
- chodź tu. - przyciągnął mnie do siebie. otarł łzę, która zagubiła się na policzku. zawinął kosmyk moich włosów za ucho, po czym ustami musnął kącik warg. wciąż z zamkniętymi powiekami, mimo woli, wciągnęłam mocno powietrze do płuc odnajdując w bliskiej odległości drobinki Jego zapachu. na skórze czułam Jego pełne usta formułujące się w uśmiech. - pamiętasz, co mi ostatnio obiecałaś? - szepnął zadziornie. - obiecałam, że spróbuję. - rzuciłam chrapliwie. - nawet nie spróbowałaś, skarbie. ani trochę. ładnie to tak? pokochać kogoś takiego, jak ja? - paradoksalnie jednak, przytulił mnie do siebie. na nagim ramieniu czułam zgrubienia skóry Jego przedramion od wkłuwania w nią igieł. tylko, że w tamtej chwili to nie miało znaczenia. może miałoby, gdybym wiedziała, że, za niedługi czas, życie nie będzie utożsamiało się z Jego osobą.
|
|
|
|
Trochę mi smutno, że się rozstaliście. ale tylko trochę.
|
|
|
|
z uwielbieniem patrzę na zieloną herbatę w kubku, która chwilę później wpływając mi do ust, okazuje się zima. wystygła. budzi się we mnie frustratka, odbiera wszelką kontrolę. nagle łzy na policzkach, jęk wydobywający się z gardła, kubek na podłodze i poduszka z całych sił zaciskana w dłoniach, wydają się być na porządku dziennym. przyciskam poduszkę do twarzy, tłumiąc krzyk. krzyk, którego nie rozumiem, przez który drżę, który napawa mnie potwornym strachem. mam wrażenie, że słyszę wszystko - odgłos otwieranych drzwi, Jego radosny głos u podnóża schodów wypowiadający moje imię - że to znów jest prawdziwe, namacalne. duszę się brakiem powietrza, aczkolwiek przyczyną nie jest ten przyciśnięty do ust przedmiot. dławię się rzekomą miłością. dławię się uczuciem, które miało być cudowne, a którym karmiłam bestię. potwora, od którego przypadkiem, podczas naszego chorego, toksycznego układu, się uzależniłam.
|
|
|
|
To przez Ciebie umieram. To Ty mnie zabiłeś. Więc chociaż, przyjdź i potrzymaj mnie za rękę, teraz gdy umieram.
|
|
|
|
Znów moje serce płacze krwią.
|
|
|
|
Witaj, cóż za sen swoim szklanym okiem widzisz?
|
|
|
|
Następnej nocy też pokaże Ci słodki sen.
|
|
|
|
Niewidzialne rany wyniszczają moje serce.
|
|
|
|
Nie możemy przywrócić przeszłości, niezależnie od tego jak umiejszymy nasze grzechy.
|
|
|
|
Zastanawiam się, czy jak będę leżała w szpitalu umierając, przyjdziesz się pożegnać.
|
|
|
|
Ej młoda, czas przestać oglądać się za siebie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
