 |
|
pamiętasz tamten dzień, noc właściwie? zmartwienie stanowiła tylko pusta butelka po wódce, która była jedynym antidotum na uczucia. przez kilka godzin nic nas nie zabijało.
|
|
|
|
nie potrzebowała dużo czasu, by rozeznać się w sytuacji. wchodząc do mojego pokoju, rzuciła torbę na łóżko, a wyłapując wydobywającego się z głośników rocka, wypaliła tylko: - znów smutamy, mam rozumieć? zakatujesz się, dziewczyno. - zakrywając emocje w półuśmiechu z wyrzutami przyznałam przed sobą, że mimo podświadomych obietnic, nie tylko przywoływałam wspomnienia tymi utworami, ale co wieczór, znów otulałam się kocem i pozwalałam by łzy, kolejne łzy których był dziełem, skapywały do kubka z kawą.
|
|
 |
|
Siedząc w dresach słuchałam Elda. Przed oczami zobaczyłam odrazu twoja twarz, przypomniałam sobie chwile spedzone razem. Z oczu mimowolnie zaczeły lecieć łzy. Ale wiesz? Ciebie już nie ma, a ból jest od tamtego czasu taki sam.
|
|
|
|
Mówisz, ze jestem Twoim aniołem. Szkoda, ze nie zauważyłes, że Twój anioł ma odcięte skrzydła. Mówisz, ze jestem Twoja miłością. Szkoda, ze nie zauważyłeś, ze Twoja miłość,sama w nią nie wierzy. Mówisz, ze jestem Twoja. Szkoda, ze nie zauważyłes, ze jestem wolną istotą i do nikogo nie należe.
|
|
|
|
Tak jakoś wyszło, że przestałam Cie kochać.
|
|
|
|
począwszy od czytania ulubionej książki, po zrobienie naleśników z nutellą, wyjście ze znajomymi, obejrzenie dobrej komedii, aż po spanie czy godzinne szpikowanie się kawałkami Chady - nic nie było wystarczającym lekarstwem, by przestać chcieć Go.
|
|
|
|
Zapomniałam, że MY już nie istnieje.
|
|
|
|
znajoma otworzyła drzwi kabiny i szybkim ruchem zamknęła zeszyt w którym wówczas uzupełniałam zadanie. - szuka Cię. nie wnikam, chce swoje klucze czy coś. czeka na korytarzu. - wypaliła na jednym wydechu. - niech przyjdzie tutaj. - burknęłam do Niej w odpowiedzi, na co skinęła głową i wyszła. nadaremnie zamknęłam drzwi, bo już po kilkunastu sekundach znów zostały otwarte. - dobra, oddaj. - sięgnęłam do plecaka, znalazłam pęk metalowych kluczyków i stając przed Nim, zaczęłam je kołysać na jednym palcu, przed Jego oczyma. nie zabrał ich. kładąc ręce na moich biodrach przycisnął mnie do ściany, równie intensywnie jak wargi do moich ust - jakby wciąż było jak dawniej, jakby nic nie wydarzyło się w międzyczasie, jakby nic się nie posypało. przepłakane noce, ból, niepewność, ciągłe martwienie się stanęły w głowie. naciskając jedną ręką na klamkę, drugą odepchnęłam Go od siebie. - idź, wystarczy. - jęknęłam, starając się zamaskować cierpienie palące na powrót od środka. - ja się nie poddam.
|
|
|
|
Nie mów, że tęsknisz, bo nie wierze już w takie tanie bajki.
|
|
|
|
Nie mów, że mnie znasz na wylot, bo ja jeszcze nie jednym Cie zaskoczę.
|
|
|
|
Moje wymarzone walentynki? To siedzenie z nim i robienie zadań z fizyki.
|
|
|
|
Dam Ci pistolet i zamknę oczy, pociągniesz za spust?
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
