|
Ciepły listopadowy wieczór 1 listopada Uwielbiałam chodzić na cmentarz nocą. Przechodząc wokół grobów można było dostrzec w tym ponurym miejscu raz w roku jego piękno.. ciszę i spokój.. Te wszystkie płonące znicze, przypominają wtedy miasto piękne, ciepłe.. budzące podziw. Tego dnia umówiłam się z przyjaciółką. Stałyśmy nad maleńkim grobem dziecka wpatrzone w powoli wypalające się znicze i rozmawiałyśmy. Gdy zapytała mnie o Ciebie w oczach przez sekundę pojawiły się łzy.. spojrzałam na zegarek tak.- 17.59.- -dokładnie za minute minie rok odkąd pierwszy raz się spotkaliśmy... - Ona nic nie odpowiedziała.. mi przez głowę przeszły wszystkie wspólnie spędzone z nim chwile, zanim zdążyłam się ogarnąć, spojrzałam na nią a ona zerkając na mnie z uśmiechem na twarzy dodała - uczcijmy to minutą ciszy, - po czym mocniej ścisnęła moją dłoń, mimowolnie uśmiechnęłam się.. I stałyśmy tak wpatrzone w ten maleńki nagrobek, wsłuchane w ciszę która nas otaczała.
|
Dodaj komentarz
