 |
|
Od kołyski kochać nas uczono i kochasz człowieku - a kochać nie wolno
|
|
|
|
Ile nieszczęścia , żalu przeznaczenia nosi każda chwila mojego istnienia
|
|
|
|
Życie nie jest zabawką ani przelotnym uśmiechem , co uczynisz w młodości , w przyszłości zwie się echem .
|
|
|
|
Jej oczy były tak pozbawione życia , że aż błagały Boga o trochę litości .
|
|
 |
|
ludzie popełniaja błedy, jedne wybacza się łatwiej inne nie...
|
|
|
|
Nie tylko kolorowe ptaki cierpią. Szare wróble też.
|
|
 |
|
Jak to dobrze, że serce potrafi przyjąć do siebie inną osobę. Jak dobrze, że potrafi oczyścić się z jednych uczuć, owinąć obojętnością, a później otworzyć drzwi dla kogoś innego. Tak dobrze znowu poczuć te delikatne aczkolwiek stanowcze drgnięcia serducha, tak wspaniale móc skupiać się na tworzeniu szczęśliwych scenariuszy i zasypianiu z uśmiechem na twarzy. Bałam się, że będę jednorazowa, że już nigdy tego nie poczuję, ale trafiając na odpowiednią osobę uświadamiamy sobie, że życie nie polega jedynie na złych momentach, że nasza karta w każdej chwili może się odwrócić. Moja powoli się odwraca, a ja mam nadzieję, że to co najgorsze już dawno jest za mną. / napisana
|
|
 |
|
'co rano scenariusz taki sam podkrazone oczy tona makijażu i litr kawy tylko okoliczności sie zmieniły kiedyś po ciężkiej imprezie a dziś ponocy przeplakanej przez Ciebie
|
|
|
|
`Między jednym a drugim związkiem, między tymi wszystkimi facetami którzy oddali by za mnie wszystko nadal czuje się samotna`
|
|
|
|
`Są znajomości które przetrwają lata, przetrzymają każdą burzę każdy huragan, nawet tajfun. Lecz są też znajomości krótkie i burzliwe które odmienią Twoje życie na zawsze po nich już nic nie będzie takie samo.`
|
|
 |
|
Część II: Nie chciała zderzyć się z tą rzeczywistością. Chciała być sama w swojej bańce mydlanej, którą stworzyła własnie teraz. Bała się ciszy, która za chwile miała nastąpić, kiedy otworzy oczy i zobaczy wszystko co się dzieje wokół niej... Podeszła do niej przyjaciółka i mocno ja przytuliła, nie pozwoliła się odepchnąć, weszła w jej bańkę mydlaną, która nie pękła i tkwiły w tym razem bez słów, tylko ze łzami, których ona nie miała siły już w sobie trzymać, łzami, które wcale nie dawały jej ukojenia tylko wiekszy ból..... Ale nie była z tym sama. Miała ją przy sobie.... Swoją przyjaciółkę....
|
|
|
|
Dodaj komentarz
