 |
|
wiesz... w tym wszystkim tak bardzo przeszkadzała Nam duma - ta sama, która Nas połączyła. nie umieliśmy opuścić głów, przyznać się do błędów, powiedzieć "przepraszam". zabijaliśmy to - kawałek, po kawałku - własnym egiem, które wtedy było na wysokościach wieżowców. to w sumie tak bardzo proste, tak strasznie dziecinne, i tak bardzo przygnębiające - że byliśmy w stanie zabić samych siebie - swoją głupią upartością, która nie pozwalała Nam na głupie słowo "przepraszam". popełniliśmy samobójstwo, wiesz? nie miałam pojęcia, że jestem samobójcą.. nie miałam pojęcia... / veriolla
|
|
 |
|
Trzeba kolekcjonować mocne wrażenia..
|
|
|
|
Dopiero teraz czuję, że żyję, a zawsze chciałam żyć tak..
|
|
|
|
~Nową drogę jednak wolę czasem wybrać, dla odmiany..
|
|
|
|
Że nic poza mną nie ma znaczenia, się nie liczy i że zawsze tak będzie. Chciałabym to usłyszeć, nawet jeśli nie byłoby to prawdą..
|
|
|
|
~Utul mnie, nie chce więcej słyszeć kapiących łez, niczym deszcz z różańca myśli..
|
|
|
|
Nigdy nie jest za późno, by szukać świata ze snów..
|
|
|
|
~Zwyciężą ci, co nienawiścią silni szydzą z innych..
|
|
|
|
~Czasem dobre rzeczy rozpadają się tylko po to, aby mogły powstać jeszcze lepsze..
|
|
|
|
Gdybym była ołówkiem, to tym najtwardszym, którego grafit zostawia prawie niezauważalny ślad. Gdybym była okularami, to takimi bez szkieł, przez co nie byłaby możliwa korekcja czyjegoś wzroku. Gdybym była psem, to nie posiadałabym ogona, którego machanie świadczyłoby o mojej radości. Gdybym była ptakiem, to bez skrzydeł, dzięki którym wznosiłabym się ku niebu. Ale nie jestem krzesłem bez oparcia, zimową kurtką bez kaptura, butem bez podeszwy, dziurawym parasolem, wypisanym długopisem, ani niczym innym wcześniej wymienionym. Jestem człowiekiem, który ma ręce, nogi i wszystko inne niezbędne do życia... i "szczęśliwym", bo przecież często się śmieję..
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
