|
Kiedyś stąd ucieknę.
Nie dlatego, że tutaj jest mi źle, lecz dlatego, że gdzieś indziej może mi być lepiej.
|
|
|
ceń się, a najlepiej bądź bezcenna.
|
|
|
(...) Ludzie noszą w sobie bardzo widoczny strach. Nerwice, depresje, nałogi świadczą o tym, że wielu z nas czuje podskórnie, że przez lata zgromadzili w sobie kwas, który teraz zaczyna się ulewać.
|
|
|
Mam dziewiętnaście lat. Od sześciu lat się staram, a od dwóch udaję, że mi nie zależy. Na niczym.
|
|
|
Wódka była tej nocy jak tlen. Znowu można było oddychać.
|
|
|
niebezpiecznie jest pokazywać ludziom ukochane miejsca, słuchać wspólnie ulubionych piosenek. bo gdy ludzie odchodzą, ów rzeczy tracą bezpowrotnie piękno, i za każdym razem, kiedy próbujemy do nich powrócić wywołują masę cierpienia.
|
|
|
Nie wolno wspominać! Wspomnienia są zawsze wyidealizowane i potem tęskni się za czymś, czego tak naprawdę nigdy nie było
|
|
|
Pragnę czegoś więcej niż teraz, ale nie chciałbym zniszczyć tego, co mamy.
|
|
|
Trawimy życie na drobiazgach. Prostota, prostota i jeszcze raz prostota! Tak, niechaj ludzkie sprawy ograniczą się do dwóch czy trzech, a nie stu czy tysiąca: zamiast liczyć do miliona, człowiek powinien liczyć do dwunastu(...).
|
|
|
Pewne rzeczy miały to do siebie, że po prostu się nie zmieniały.
|
|
|
Dlaczego ludzie wyznają miłość osobie, której jeszcze dobrze nie znają?! Mogą kochać jej wyidealizowaną wizję, ale póżniej ta osoba okazuję się być inna niż wyobrażenie o niej więc nie mów mi, że mnie kochasz! Nie masz prawa mnie kochać!
|
|
|
Nie zamierzam już przysparzać sobie bólu. Czas bólu minął. Jest daleko za mną. Nie mam powodu odsuwać zasłony. Żadnego.
|
|
|
|