 |
|
stanęła przed nim, oddychając coraz płycej. w końcu zatrzymała oddech i zagryzając wargę, delikatnie zsunęła ramiączko bluzki. bezszelestnie, przesuwając swój palec po ramieniu, patrzyła mu prosto w oczy. nie reagował. stał jak oniemiały, nie wiedząc co powinien zrobić. podniosła ramiączko, na swoje miejsce i zacisnęła zęby. zamknęła oczy, powstrzymując płacz. - kochasz ją ! - wykrzyczała. - nie odpowiadał. - nie pozostaje mi nic innego, jak Ci pogratulować. bawisz się mną, kochając inną. wynoś się natychmiast. wynoś się! - rzuciła kieliszkiem czerwonego wina, który miała tuż pod ręką o ścianę, obok której stał jak osłupiały nie wiedząc, co się dzieje. wino zostawiło czerwoną plamę na białej farbie. oboje milczeli. słychać było jedynie ciche uderzenia kropel taniego wina, skapujących na marmurową podłogę. patrzyła mu prosto w przeszklone kłamstwami źrenice, a łzy napływały do jej oczu z niesamowitą częstotliwością. - kocham ją. - wyszeptał, odchodząc.
|
|
|
|
Mówisz, że nie jesteś szczególnie uzdolniony. Ależ jesteś. To w końcu ty, a nie ktoś inny wpadł mi do oka, wpuścił do brzucha stado motyli, zawrócił mi w głowie i wcisnął watę w kolana. Już wiesz, do czego jesteś zdolny?
|
|
|
|
Nosze w sobie niesamowity bałagan. W głowie, w sercu w życiu. I znów leżę na tej przeklętej podłodze i wiem że muszę wstać, ale wcale mi się nie chce.
|
|
|
|
Moja zajebistość jest bezwzględna, totalna i nie do pojęcia dla przeciętnego człowieka.
|
|
|
|
Nie poddała się po pierwszym upadku. Walczyła o swoje, bo wiedziała, że po deszczu zazwyczaj pojawia się słońce..
|
|
|
|
funkcjonuję. to dobre słowo na obecny stan rzeczy.
|
|
|
|
i nagle świat zaczął ode mnie wymagać bycia kimś innym niż dotychczas.
|
|
|
|
Chciałabym powiedzieć, że tęsknie, ale już tak długo Cię nie widziałam,
że szczerze pogodziłam się z tym, że Cię dla mnie nie ma
|
|
|
|
A wieczorami zawsze lubiła siedzieć na dywanie z kubkiem gorącej czekolady,
zastanawiając się czy zapomniał o tych wszystkich wspólnie spędzonych chwilach,
czy zapomniał o niej...
|
|
|
|
rzucić, to wszystko i uciec. zacząć żyć od nowa. z nową etykietką. bez opinii, na starcie. bez ludzi, którzy kładą Ci kłody pod nogi. bez problemów, bez rutyny. bez abstrakcyjnej nadziei na lepsze jutro. chcę uciec. ale nie mogę. dalej tkwię, w tym zakichanym, szklanym, pudełku, zwanym życiem. stąd, nie ma wyjścia. nawet śmierć, jest zbyt bezszelestna, by pomóc.
|
|
|
|
piję wino , palę papierosy i czasami porostu żyje . po za tym staram się ogarnąć to coraz pojebano człowieczeństwo .
|
|
|
|
'kocham cię' nigdy tak szczere, jak z ust przyjaciela.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
