 |
|
wszyscy uważają, że coraz bardziej zamykam się w sobie . ja po prostu już nie jestem taka ufna i musi minąć trochę czasu, aż zaufam nowo poznanej osobie . tak , zmieniłam się , ale tylko i wyłącznie przez osoby, które mnie zawiodły . przykro mi .
|
|
|
|
Dla Ciebie skarbie, szczerość jest za trudna.
|
|
|
|
. i nic co pojebane nie jest mi obce ;D
|
|
|
|
Znowu to samo. Słyszę dźwięk SMSa, biegnę z końca domu, potykam się o milion rzeczy, w końcu chwytam telefon a tam reklama. A znowu miałam nadzieję, że to On.
|
|
 |
|
A dzisiaj uciekamy ze świata, bo chcieliśmy być inni, spełniać marzenia i żyć, nie tylko istnieć. | unvai
|
|
|
|
Wrzesień. Mój mały, istotny miesiąc.. postanowień. | unvai
|
|
|
|
Im bardziej staram się o Tobie zapomnieć tym bardziej mi to kurwa mac nie wychodzi. ;c.
|
|
|
|
Droga do domu - staje się o wiele krótsza, kiedy masz z kim wracać.
|
|
 |
|
wiesz jak się czuję gdy czekam na telefon od Ciebie bo przecież obiecałeś że zadzwonisz gdy wrócisz do domu ? leżę w łóżku i wpatruję się raz w sufit , raz w telefon czy czasem nie przegapiłam . za oknem robi się coraz ciemniej , w domu martwa cisza i ja sama w czterech ścianach . leżę całą noc nie zmieniając pozycji , oczy aż pieką od tego stanu , w gardle czuje jakby utknęła mi jakaś gula , lecz się nie poddaje . zadręczam się negatywnymi myślami , lecz wciąż leżę i czekam . rano słońce przedostaje się przez szpary zasłoniętych okien i razi mnie w opuchnięte i czerwone oczy lecz nadal jestem twarda i czekam na telefon spędzając kolejny dzień w łóżku . przecież wiesz że pierwsza się nie odezwę , nie chce się narzucać , nie lubię tego stanu.
|
|
|
|
'z każdym pokoleniem gorsze gówno z nas wyrośnie .'
|
|
|
|
Nigdy nie potrafiłam zrozumieć Twojego nagłego odejścia. A może nie chciałam zrozumieć? Nie wiem. Może nie potrafię się z tym pogodzić?.. Raczej na pewno. Wciąż czuję Twoją obecność, jakbyś ściskał moją dłoń, jak kiedyś, każdego wieczora. Często mówię do Ciebie, choć odpowiedź otrzymuje tylko w swoich myślach, odpowiedź, którą chciałabym usłyszeć. To miłe, lecz gdy obsesja na Twoim punkcie znika, wiem, mam świadomość, że tak naprawdę nie jesteś przy mnie, nie trzymasz mnie za rękę, nie przytulasz, nie rozmawiasz, nie ma Cię. Odszedłeś, a ja wciąż nie potrafię wypełnić tej cholernej pustki, którą zostawiłeś po sobie. | unvai
|
|
|
|
Dodaj komentarz
