 |
|
jeżeli istnieję dla ciebie tylko wtedy, kiedy czegoś potrzebujesz, to z łaski swojej wypierdalaj.
|
|
|
|
Byle do wakacji, o maamo.
|
|
|
|
i żeby miłość nie kojarzyła się tylko z bólem.
|
|
|
|
cofnijmy czas, co Ty na to kochanie?
|
|
|
|
gdybym była reżyserką filmu o nas, to Ty byłbyś tym właściwym. Ja nie pozwoliłabym Ci odejść i bylibyśmy razem, i byłoby tak pięknie że można by się wręcz porzygusiać. I trzymałbyś mnie za rękę co wieczór. Mówiłbyś mi jak wiele dla Ciebie znaczę. Nie pozwoliłbyś nigdy na to, żeby chociaż jedna moja łza była spowodowana przez Ciebie... ale nie jestem.
|
|
|
|
zrozumiałam, że to ja zjebałam. mam ochotę sobie przywalić
|
|
|
|
czasami tylko po policzkach spłynie mi kilka słonych kropel, czasami pooglądam sobie Twoje zdjęcia, czasami powspominam, czasami zatęsknię. Czasami codziennie.
|
|
 |
 |
a jutro? całkiem na lajcie, od rana pójdziesz do szkoły, całkiem możliwe, że po drugiej lekcji, odpalając z kumplami szluga wyjdziesz na piwo, olewając kolejną lekcję. bardzo możliwe jest to, że po naszej kolejnej kłótni pójdziesz się najebać wraz z kumplami, wciągając przy tym kolejne kreski białego proszku, lub innego rodzaju toksycznych środków. bardzo prawdopodobne jest również to, że wychodząc dzisiaj do pracy, skończysz z głową nad kiblem i tabletkami przeciwbólowymi, wlewając w siebie litry wody. a za kolejne miesiące, nie będziesz nawet czuł bólu. a ja? wrzucę w torbę kilka zeszytów, delikatnie ogarnę twarz, wezmę poranny prysznic i jak co dzień spędzę kolejne dnie w szkole, lub poza nią - jeśli nie będę mogła przyhamować emocji na tyle, żeby powstrzymać ich wybuch. a po południu? włączę laptopa, odczytam wiadomości, lekceważąc większość z nich. w najgorszym wypadku zostanę w domu przez kolejne dwa tygodnie, z gorącą kawą w dłoni i szlugą w drugiej. wciąż Cię kochając.
|
|
|
|
wstawiają mnie w lekkie przerażenie wiadomości typu: "zadzwoń do mnie jak najszybciej, to sprawa życia lub śmierci", ale jeśli za każdym razem po wykonanym telefonie mam dostać informację a propos wyjazdu nazajutrz na mecz, jestem za.
|
|
|
|
• Nie ma chętnych na kupienie mi plusika, przypadkiem? C:
|
|
|
|
uśmiecham się, a każdy wokół patrzy na mnie podejrzliwie pytając o to, czy On wrócił. wszyscy obiegają wokół tego zastanowienia, jakby Jego osoba była nieodzowną częścią mnie, jakby moje szczęście było jakkolwiek uzależnione od Jego położenia. odpowiedź brzmi: nie. wciąż Go nie ma. w dalszym ciągu nie mam pojęcia, gdzie się znajduje, z kim jest. wprawdzie nie nauczyłam się jeszcze żyć bez Niego, lecz funkcjonuję. czasem się uśmiecham - przypominając sobie akurat którąś z chwil spędzonych z Nim.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
