 |
|
` Przepraszam, że czasami unikam odpowiedzenia Ci `cześć`, że nie patrzę Ci prosto w oczy, gdy z Tobą rozmawiam i wszelkie spotkania omijam szerokim łukiem. Ja po prostu nie chcę sobie robić nadziei. Nie mam zamiaru leczyć się z Ciebie całymi miesiącami, a później w ciągu kilku minut zmarnować tego, nad czym tak mocno pracowałam... '
|
|
|
|
` nie zapomniałam do dziś. początkowo nie chciałam tej pamięci, nienawidziłam jej, chciałam ją zniszczyć, zabić, pogrzebać, z czasem jednak przyzwyczaiłam się do niej, a ostatecznie chyba nawet pokochałam. ale to wcale nie znaczy, że przestała boleć. najbardziej boli przed drobiazgi: gdy dobiegają mnie dźwięki piosenki, którą razem słuchaliśmy, gdy ktoś wymieni tytuł filmu, o którym rozmawialiśmy, gdy poczuję zapach perfum, których używał, gdy gdzieś usłyszę jego imię, wciąż tak bliskie i ukochane... '
|
|
|
|
` nie zależało mi tak bardzo na chodzeniu za rączkę, przytulaniu się. chciałam jedynie zakochać się, znaleźć miłość. osobę z którą zapragnę spędzić resztkę swojego życia. chciałam jedynie osoby która obdarzy mnie tak wielkim i silnym uczuciem jakim darzę ją. zamiast tego otrzymałam kolejny cios w serce, kolejny przyklejony plaster, który non stop się odkleja.. '
|
|
|
|
Kiedyś mu opowiem jak bardzo go kochałam.
Jak bardzo tęskniłam i cierpiałam.
Kiedy wieczorami płakałam trzymając w ręku kakao i cukierki.
Jak spałam z jego zdjęciem.
Jak serce mi pękało gdy robił opisy do jakiejś dziewczyny.
Opowiem mu. Pośmiejemy się razem.
|
|
|
|
` Nienawidziłam poranków przypominały że noc ma swój koniec, i trzeba znów radzić sobie z myślami...'
|
|
|
|
` Jest nią właśnie to, że nie może się pozbyć wspomnienia o Nim, a może nie chce? Może uparcie chce wierzyć w to, że to wszystko co się wydarzyło, nie stało się naprawdę, może chce to potraktować jako sen, jeden wielki koszmar. Koszmar, do którego przez cały czas wraca, od którego nie potrafi uciec. Modliła się, o to, aby nadszedł taki moment, w którym zapomniała by Jego wzroku- , bo to właśnie on prześladował ją najczęściej. Jego zielone, hipnotyzujące oczy. Z drugiej strony, nie chciała o Nim zapomnieć, chciała, aby był jej częścią życia, chciała tylko, aby to wszystko co się wydarzyło okazało się jednym wielkim nieporozumieniem. Aby jej książę obudził ją z tego złego snu, jakby nic się nie stało, jakby to po prostu nie miało miejsca, aby wszystko wróciło do normy. W końcu nie potrafiła bez Niego, to było dla Niej zbyt trudne, była na to za słaba.' cz 2
|
|
|
|
Zazdrościła Mu. Zazdrościła Mu tego, że On potrafił być obojętny. Obojętny wobec niej, a ona nie, nie potrafiła. Była zbyt słaba. Pomimo tego, że On odszedł, nie chciała o Nim zapomnieć, nie potrafiła wyobrazić sobie dalszego ciągu życia. Życia bez Niego. Wszędzie, gdzie nie spojrzała, widziała Jego twarz. Jej podświadomość nie pozwalała dopuścić jej do myśli, że Jego już nie ma. Wszędzie, gdzie spogląda, widzi Jego, chociaż tego nie chce. Nawet nocami nie potrafiła odpocząć od myśli o Nim, szczególnie wtedy. Pojawiasz się nocami i dniami, nie dajesz jej spokoju. Widziała wtedy Jego oczy, od których tak bardzo była uzależniona, Jego uśmiech, magiczny uśmiech. Ten, który odganiał dla niej wszystkie chmury z nieba. Myślała o tym, czy myśli o niej, tak jak ona. Był, jest i będzie w każdej sekundzie jej życia. Czy to na sprawdzianie z matmy, czy to na piwie z kumplami- zawsze i wszędzie. Jego widok, twarz. Najbardziej przerażająca wizja dla niej. cz 1
|
|
 |
|
Kiedyś będziesz żałował, ale to przyjdzie z czasem... Wtedy zrozumiesz ile naprawdę straciłeś, ile mogłeś mieć, ale tego nie doceniłeś
|
|
|
|
-Kim jesteś? -Jestem wariat, bo świat widzę w kolorowych barwach..
|
|
|
|
Nie przywiązywać się do niczego z czym nie można się rozstać w ciągu kilku sekund.
|
|
|
|
-Kocham Cię.. -a co robiłeś, gdy ja Ciebie kochałam ?!
|
|
|
|
Dodaj komentarz
