 |
|
Nikogo za to nie winię. Ja po prostu, wychodzi na to, nie umiem w życie.
|
|
|
|
Będzie łatwiej i łatwiej, ale jeszcze nie dziś.
|
|
|
|
I znów dopadł mnie marazm. Beznadziejność i bylejakość. W niczym nie widzę sensu i do niczego nie mam chęci. A przecież zapowiadało się już, że będzie całkiem dobrze...
|
|
|
|
Miałam być już czyjąś żoną, ale dalej bez zmian.
|
|
|
|
Zasługuje na wszystko co najlepsze, wiem to. I wiem też to, że tylko ja sama jestem w stanie to sobie dać.
|
|
 |
|
najważniejszą sztuką w życiu do opanowania jest godzenie się z tym, że ludzie odchodzą. jeżeli się jej nauczysz to będziesz niezniszczalna. wybrakowana, ale silna jak nikt inny.
|
|
|
|
wiesz, że się wyleczyłaś w momencie, kiedy przestajesz się wzdrygać, kiedy ktoś wymówi jego imię. bo brzmi ono dla Ciebie jak każde inne, które słyszysz w ciągu dnia. bezdźwięcznie, beznamiętnie, nieznacząco.
|
|
|
|
to, że śpię w Twojej bluzie, a misiek od Ciebie nadal zajmuje honorowe miejsce w moim łóżku, wcale nie oznacza, że mi Ciebie brakuje. mogę jedynie tęsknić. a w zasadzie nie mogę bo pomimo tego, że fizycznie żyjesz, osoba którą kochałam umarła. razem z moim uczuciem. popełniłeś samobójstwo przed dokonaniem morderstwa. niezły jesteś.
|
|
|
|
moment po Twoim odejściu, kiedy zrozumiałam, że jestem wystarczająco silna nastąpił wtedy, gdy nauczyłam się pić poranną kawę z Twojego kubka.
|
|
|
|
jestem zdania, że prawdziwa miłość przetrwa wszystko. ale uważam też, że miłość nie zawsze wystarcza.
|
|
|
|
pomimo tego, że odeszłam chciałabym każdy dzień z Tobą przeżyć jeszcze raz.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
