 |
|
nawet w kościele klękając odruchowo otwierasz usta heee!
|
|
|
|
lubię być sam, nikt nie pieprzy o czym mówię i jak czuje, że znasz cel tej treści, w sumie jak ja, w tłumie tych zdań ludzie i kraj, gatunek pierwszy, nadrzędnych spraw, od pieniędzy po krach od pretensji po płacz
|
|
|
|
chwilę zatrzymać, nie myśleć, oddychać, przenika przez umysł i serce ciche, lubię być tylko sam
|
|
|
|
chwila w objęciach złudzeń i tak to tylko kurwa
|
|
|
|
z tamtych obietnic został pył, który rozsypał czas po glebie czytaj, że nie zostało nic, dlatego nie ma już mnie i ciebie
|
|
|
|
lecz tak mogło być kiedyś, teraz chyba już nic nie czuję
|
|
|
|
nie wiem sam, nie wiem nic co się dzieje w mojej głowie? ciemno jasno, jasno ciemno
|
|
|
|
nie chcę więcej widzieć cię choć znów spotkamy się na pewno i znów trafiamy na siebie przez przypadek gdzieś przez to sypie mi się pod nogami grunt..
|
|
 |
|
W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to co Cię otacza i nie potrafisz już zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuję Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.
|
|
|
|
Najgorszy moment przychodzi wtedy, kiedy uzmysławiasz sobie, jak bardzo wszystko nie jest okej. Jak bardzo okłamujesz sama siebie, jak bardzo nie chcesz widzieć tego co się dzieje w okół. Jak przekłamujesz wszystkie fakty i sprowadzasz je do wersji wygodnej... Żeby tylko nie bolało, żeby tylko nie myśleć. I ogarnia Cię niespotykana samotność, otępienie. Nie możesz z nikim o tym pogadać, nie możesz nawet wyjść na papierosa i o tym pomilczeć. Jesteś sam ze sobą i tym co zjada Cię od środka.
|
|
 |
|
''I know you're living in my mind. It's not the same as being alive. (...)
It's been a while since I've been to see you, I don't know where, but you're not with me.'' / "HER"
|
|
|
|
I think everything in life is art. What you do. How you dress. The way you love someone, and how you talk. Your smile and your personality. What you believe in, and all your dreams. The way you drink your tea. How you decorate your home. Or party. Your grocery list. The food you make. How your writing looks. And the way you feel. Life is art.
— Helena Bonham Carter
|
|
|
|
Dodaj komentarz
