Czasem nie mówię nikomu jak naprawdę się czuje.
Nie dlatego, że nie wiem. Nie dlatego, że boję się ich reakcji.
Nie dlatego, że im nie ufam, ale dlatego, że nie znajdę odpowiednich słów,
żeby mogli chodź w małym stopniu mnie zrozumieć
Zbyt często i zbyt długo czekałam już w moim życiu na ludzi lub zdarzenia,
które się potem nigdy nie realizowały,
albo realizowały się tak późno, że nie miało to już dla mnie żadnego znaczenia.