 |
|
Piszę wypracowanie, nie mam weny, kładę się na karce, drzemię i mam nadzieję, że w tym momencie wskoczy do mojego pokoju Fineasz i Ferb i napiszą za mnie. / believe.me
|
|
|
|
- którą mam ubrać czapkę? - nie wiem, wybierz sobie, tyle ich masz. - [chwilę później] - którą ubrałaś? - czarną - czemu akurat czarną? - dobra, wezmę fioletową... - weź sobie ubierz tą granatową, dziecko. / believe.me
|
|
|
|
- zróbmy coś głupiego - powiedział przyjaciel - nie, sorry, wiesz, że większość naszego życia to właśnie składa się z tego Twojego głupiego pytania? i wiesz jak to później się kończy? ZAWSZE robimy coś głupiego, ale nieświadomie, daj spokój, wytrzymaj jeden dzień - odpowiedziałam - no choooodź - wskoczył na moje plecy - ciężki jesteś, grubasie, złaź - wzięłam łyk soku, który trzymałam w ręce i próbowałam go zepchnąć, po czym spadł prawie że na twarz, a ja nie mogąc się opanować wyplułam cały sok na niego. / believe.me
|
|
|
|
Siedziała na ławce przed szpitalem, patrząc bezradnie szklącymi się oczyma przed siebie, ręką podpierając swoją głowę. Nie drgnęła nawet wtedy, kiedy w zasięgu jej wzroku zobaczyła swojego chłopaka. Podszedł do niej z zatroskaną miną i siadając obok niej zapytał - i co skarbie? - każą czekać... - będzie dobrze, damy radę. - ja już mam dość, mam dość tych wiecznych kłamstw, za każdym razem każą mi czekać! Nie mogą tak po prostu powiedzieć, że jestem chora? że zaraz umrę? że będą mnie kurwa faszerować kroplówkami, sterydami i Bóg wie czym jeszcze? - zaczęła wrzeszczeć, a z oczy popłynęły strumienie łez - nie mów tak, ja będę czuwał przy tobie - objął ją mocno ramieniem, jakby chciał uchronić ją przed straszliwą prawdą. / believe.me
|
|
|
|
Zdążyłam zgubić telefon i go znaleźć, pójść trzy razy na wagary na niemieckim, oblecieć pół miasta w poszukiwaniu szkoły przyjaciela, poznać fajnego faceta, zrobić wszystkie zaległe projekty, napisać dwa eseje i poprawić wszystkie sprawdziany, z których nie byłam zadowolona. A Ty w tym czasie leżałeś na łóżku w swoim pokoju i się niszczyłeś. Tak, dobry plan na przyszłość. / believe.me
|
|
|
|
Jedyne za czym tęsknię to za wolnym czasem, w którym mogłabym się bez problemu spotkać z paczką z gimnazjum. To dzięki nim ostatnie lata spędziłam na ciągłym śmiechu. Wieczny nie ogar na lekcjach, wizyty u dyrektorki/wychowawczyni, uciekanie z lekcji, wyskakiwanie z okien, a potem wchodzenie przez nie, odwieczna walka ze złośliwymi woźnymi. Brakuje mi tego, bardzo. Takich ludzi nie spotyka się dwa razy w życiu. Cholernie tęsknię i niewyobrażalnie mocno chcę już ferie, chcę was w końcu zobaczyć! Na samą myśl o spotkaniu, aż mi się mordka cieszy. / believe.me
|
|
|
|
- która to była ta pizza europejska? ta z szynką czy z salami? - ta z salami to pewnie była Salami, ale co ja się tam znam... - kurwa, ale pytanie jebłem. / believe.me
|
|
|
|
Ja. Ty. Teraz. Razem. Wtuleni. Do. Siebie. *zatwierdź* / believe.me
|
|
|
|
No spoko jest ten Twój kumpel nowy. Fajniej by wyglądał z tą koszulką obok. I z tą nową bluzą na mnie. Słodko wyglądalibyśmy razem wtuleni w mroźne popołudnie. Nasze usta pewnie by do siebie pasowały idealnie. Podobałoby mi się, gdyby wplatał swoje palce w moje. Ogólnie to fajnie nam by było razem, nie uważasz? / believe.me
|
|
|
|
- ja to jednak cię lubię. - co? czemu? - no nie powiedziałeś "cześć" tej suce z 1 a. - a no tak, jak mogłem się nie domyśleć. / believe.me
|
|
|
|
Stałam się strasznie wylewna. a przecież to tak upokarzająca cecha... / believe.me
|
|
|
|
Jak tak patrzę na moją rodzinę, to się nie dziwię, że jestem tak pojebana. / believe.me
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
