 |
Beauty is in the eye of the beholder.
|
|
 |
masz coś w sobie co nie pozwala mi Cię skreślić, choć dziś myślę o Tobie tylko w czasie przeszłym
|
|
 |
Maybe there's... no escape. How can you run from what's inside you?
|
|
 |
I żyję z tym człowieku, duszę to w sobie, bo są pewne rzeczy, o których Ty się nie dowiesz, o których nie mogę, więc muszę się z tym męczyć.
|
|
 |
Czasami jest tak, że musisz zapomnieć, jak się przy nim czujesz, jak twoje serce ogromnie go kocha, jak nie wytrzymujesz dnia bez jego osoby, jak bardzo niezbędny ci jest do życia. Musisz, po prostu musisz, aby zadbać o swoje szczęście i zacząć na nowo, tym razem bez zdrad i ran, czego sprawcą jest on. Jest ciężko, ale nie masz wyjścia. Chyba, że wolisz, aby zniszczył ci doszczętnie psychikę i życie.
|
|
 |
i znowu czuję ten zapach. ten, który przypomina mi każdy dotyk, każdy pocałunek, każde spojrzenie, każde, nawet przypadkowe muśnięcie. tak cholernie przypomina mi Ciebie.
|
|
 |
nie umiem Ci powiedzieć tego, że wciąż jesteś dla mnie prawdziwym powietrzem
|
|
 |
skąd obojętność, która każe mi stać, kiedy chciałbym pobiec za Tobą?
|
|
 |
walczyłam o Ciebie a Ty mnie zniszczyłeś
|
|
 |
i przepraszamm, że Twoja ręka musi czasem leżeć bezwładnie bo ja już nie jestem w stane jej objąć. że Twoje usta czasami czują się osamotnione ze względu na to, że moim wcale nie tęskno. przepraszam, że nie odliczam minut do naszego następnego spotkania jeszcze w trakcie poprzedniego. przepraszam, że jestem tak jakby mnie nie było. że zgubiłam rytm Twojego serca i zwyczajnie mojemu się nie spieszy by go dogonić. przepraszam.
|
|
 |
nie ma nic bardziej drastycznego niż moment, kiedy patrzysz mu w oczy i nie widzisz w nich już swojego odbicia.
|
|
 |
moment stawia się dla kogoś wszystkim jest długotrwałym procesem. natomiast moment stawania się dla kogoś nikim, jest w stanie prześcignąć prędkość światła.
|
|
|
|