 |
|
do siebie miej pretensje, bo, że to takie męskie, chcesz ciepła w domu jednocześnie ognia na mieście?
|
|
 |
|
czasem porażka przybliża do zwycięstwa, poddać się do walki to jest dopiero klęska. [bilon]
|
|
|
|
mamy tu prawo do szczęścia, nie mamy szczęścia do prawa [bezczel]
|
|
|
|
co dzień widzę Twoje oczy i dotykam Twoich włosów, a jedyne co chcę słyszeć to barwę Twojego głosu [sulin]
|
|
|
|
cenię ludzi za szczerość, a nie
szczere intencje. [o.s.t.r.]
|
|
|
|
wytykasz mi błędy- tylko na tyle stać
cię? żyjąc cudzym życiem w końcu
zabijesz własne [o.s.t.r.]
|
|
|
|
nic ponad prawdę- prosta reguła, ziomuś. ufam nielicznym, chociaż rozsądniej nie
ufać nikomu. [słoń]
|
|
|
|
popadam już w depresję,
nie czuję nic kompletnie,
nie wiem czy mówię z sensem,
może to tylko brednie... [sitek]
|
|
|
|
widziałem świat, gdzie bezsilność niszczy ludzi, nagły szach mat, wielki ból i w sercu ucisk.. za te kilka operacji i wszystkie szpitalne sale
|
|
 |
|
Jeżeli kogoś się naprawdę kochało, a ten ktoś odejdzie od nas to tak naprawdę my nigdy nie przestajemy go kochać. My po prostu z upływającym czasem i nowymi okolicznościami, z każdą nową sytuacją uczymy się tego, że ta miłość musi zostać schowana gdzieś tam głęboko w nas. Musi być ukryta, aby było miejsce na nowe uczucie, na nowe doświadczenia. My po prostu z czasem godzimy się z tym, że tamto to przeszłość, że to swoisty koniec, a teraz czas na rozpoczęcie nowego życia. Ta miłość pozostaje, ale odczuwamy ją zupełnie inaczej. Nie tak mocno, nie tak intensywnie. Ona jest tak jakby uśpiona. Pozostaje sentyment i wspomnienia i one są silniejsze niż to uczucie, bo one przygasło tak aby nie torować przejścia nowej osobie. Każdy ma prawo do bycia szczęśliwym i dlatego ona ustępuje miejsca, chowa się w cień, ale jest, jest w nas, tylko tak jakby zapadła w sen zimowy. / napisana
|
|
|
|
Już teraz wiem, że mnie nie da się kochać. Jestem taką osobą, która prędzej czy później odpycha wszystkich od siebie, chociaż nie wiem nawet co źle robię, że właśnie tak się dzieje. Chyba po prostu za bardzo mi zależy, chyba za bardzo chcę, więc los mści się na mnie i zabiera mi tych, których kocham. To niewiarygodne, ale kiedy zaczyna mi coraz bardziej na czymś zależeć tym szybciej to tracę. Chciałabym więc być bardziej obojętna, ale nie potrafię, bo jak tu być obojętnym, kiedy się kocha? Jak nie martwić się, nie przejmować, no jak? To właśnie miłość powoduje, że moje myśli skupiają się tylko wokół tego, że z każdym dniem zależy mi coraz bardziej. Och, chyba nie nadaję się do miłości, no nie nadaję się. Jestem zbyt marna, zbyt beznadziejna. / napisana
|
|
|
 |
Teraz to ja jestem tą, która kontroluję sytuację. Jestem tą, która nie czeka. Im mniej chcę, tym więcej dostaję./esperer
|
|
|
|
Dodaj komentarz
