 |
|
Do zaoferowania mam Ci tylko miłość. Podać? / aniusssia
|
|
|
|
Nie mam nic, nic poza wspomnieniami najważniejszych w życiu chwil. / aniusssia
|
|
|
|
Wydaje Ci się, że wszystko zaczyna się układać, znowu zaczynasz witać każdy dzień z uśmiechem na twarzy, a nie setką pretensji do świata. Po raz kolejny wydaje Ci się, że jesteś na dobrej drodze, tej prowadzącej do szczęścia. Właśnie, wydaje Ci się. / aniusssia
|
|
|
|
To te chwile, kiedy spoglądasz na mnie ukradkiem powodują, że nie wiem czego chcę od życia. / aniusssia
|
|
|
|
Rok, 12 miesięcy, 365 dni, 525600 minut. Wiesz jak mi brakuje Twojej obecności, nie umiem jej wyrazić słowami, ale widząc podpuchnięte od płaczu oczu zrozumiesz wszystko. Tato, naprowadź mnie na dobrą drogę, bo błądzę. / aniusssia
|
|
|
|
Nie codziennie przegrywa się wewnętrzną walkę z uczuciami. Skąd wiem? Walczyłam sama ze sobą, próbowałam nie dopuścić do siebie myśli, że darze Go jakimś uczuciem i przez chwilę naprawdę w to wierzyłam, do dzisiaj.. / aniusssia
|
|
|
|
Umierała na moich oczach, trzymałam Jej zakrwawione ciało na rękach i nie mogłam nic zrobić. Załkałam głośno, echo pustego pokoju rozniosło trzask łamiącego się serca. Spojrzałam w Jej oczy, nie było widać tęczówki, tylko białko.. Odeszła-przeszło mi przez myśl. NADZIEJO, dlaczego? / aniusssia
|
|
|
|
Suniesz po chodniku z gracją baletnicy, delikatnie muskasz ramię przechodnia na chwilę zatrzymując na nim swój wzrok, twarz wydaje Ci się znajoma, mijałaś go już nie raz, nie dwa, być może było to w tym samym miejscu, nie pamiętasz kiedy, uśmiechasz się lekko, odwzajemnia uśmiech. Jedno zwykłe uniesienie kącików ust dające siłę na resztę dnia. / aniusssia
|
|
|
|
Grzebiesz w swoich wspomnieniach jak bezdomny w śmietniku mając nadzieję, że znajdziesz tam coś czego przedtem mogłaś nie zauważyć. Po co? / aniusssia
|
|
|
|
Nie odszedł człowiek idealny, odszedł ktoś całkowicie wyidealizowany przez Ciebie. / aniusssia
|
|
|
|
Zawsze najgorszym momentem jest ten, w którym dociera do Nas to na co mieliśmy zamknięte oczy, na co zatykaliśmy uszy. Osuwamy się po ścianie życie jakby trafieni kulą prosto w serce, a powolna śmierć jest tak bardzo bolesna, bo nie ma nikogo kto byłby dla Nas kamizelką kuloodporną. / aniusssia
|
|
|
|
Każdego dnia, od prawie roku, przeżywam to na nowo. Nie rozdrapuję ran, nie wracam do tego na siłę, próbuję żyć normalnie, choć nie lubię tego zwrotu. Bo co może znaczyć 'normalnie'? Chyba tylko tyle, że nie widać śladu łez na wspomnienie tamtych dni./ aniusssia
|
|
|
|
Dodaj komentarz
