|
Nie wiesz, jak się czuję pisząc to, czytajać stare rozmowy, wspominając 15 sierpnia, gdy budowaliśmy wieże z frugo i bobovitki, gdy mówiłeś, że mam uroczy śmiech, gdy ja mówiłam, że mam pięć lat, a ty się śmiałeś, gdy Cię przytuliłam,a ty nie pozwoliłeś mi puszczać, gdy pomyliśmy drogi do domu znajomego, gdy mówiliście mi, że wyglądam jak Miley, jak Chikorita, jak opierałam się o Twoje ramie... Chciałabym to powtórzyć, chciałabym Cię spotkać, chciałabym usłyszeć twój głos krzyczący moje nazwisko, chciałabym zobaczyć wiadomość na gg, że chcesz się spotkać, że przyjedziesz jak najszybciej tylko dlatego, że mam zły humor. Chciałabym żeby było jak dawniej. Spieprzyliśmy oboje. Ja, bo tego nie doceniałam, Ty, nagle się zmieniłeś, przestałeś rozmawiać jak kiedyś. Nie naprawimy tego. Tak już zostanie...
|
Dodaj komentarz
