 |
|
Chciałabym w tej chwili zniknąć i zapomnieć o tym co mnie tak mocno męczy i dusi od środka. Chciałabym dać kolejny krok do przodu i poczuć pewną satysfakcję, że w końcu coś udało mi się zrobić bez przeszkód, ale nie mogę. Jeszcze nie dziś i nie teraz, bo dopiero wszystko się zaczyna. To życie zmienia swój tor. Kolejne, nieprzewidziane zmiany następują i choćby się chciało, to ciężko by było od tego uciec. Ale też nie można tego ciągnąć tak bez końca. Gubię się w tym. Coraz więcej jest rzeczy jest do zrobienia... A po drodze wszędzie pokusy. To nie wygląda tak, jak powinno. To nie jest tak, jak miało być..
|
|
 |
|
Zapytano mnie czego pragnę najbardziej w życiu w tej chwili. Długo zastanawiałem się nad odpowiedzią. To nie takie proste. To musiała być bardzo przemyślana odpowiedź. Po długim namyśle uznałem, że najbardziej czego w życiu pragnę to szczęście. Pragnę być szczęśliwy. Tak po prostu. / twoj.na.zawsze
|
|
 |
|
- Gdybyś miała umrzeć co byś chciała jeszcze zrobić? - Pocałować go choć raz, tylko tyle.
|
|
|
|
Możemy się krzywdzić - to dowód miłości.
|
|
|
|
To nic złego, bać się co będzie dalej.
|
|
|
|
Poznając Ją, nie sądziłem, że stanie się dla mnie tak strasznie ważna. Nie łudziłem się nawet, że może być między Nami coś więcej niż "przyjaźń". / twoj.na.zawsze
|
|
|
|
Z natury jestem słodki tak to mnie wychowała mama, lecz ten pierdolony świat przerobił anioła na chama. / Zeus
|
|
|
|
Wciąż stoję w miejscu. Patrzę w tył. Nie powinno tak być kurwa. Chyba czas się ogarnąć i zrobić krok do przodu. / twoj.na.zawsze
|
|
|
|
Powątpiewam w ciebie często, jednak mimo wszystko kocham cię za przeszłość. / Pezet
|
|
|
|
Obojętność dotyka najbardziej.
|
|
|
|
Gdyby mój tata wiedział ile przez Ciebie płacze, zajebałby Cię.
|
|
|
|
Krótki powrót, jestem tego pewna, bo znów zniknę, jak zawsze kiedy życie przyspiesza tempa, ale może jeszcze zdążę wykorzystać ostatnią chwilę, która została mi dana. Może się złamię i przekroczę ponownie bariery, które choć są tak blisko to jednak odległe? Bo przecież, ile można trwać w tym wszystkim. Jak długo człowiek może być w stanie oszukiwać samego siebie. Nie da się tak, nie na długo. Może to potrwa tylko chwilę bądź dwie, a potem znów nastąpi ucieczka? Ta nieodparta chęć odejścia, zniknięcia we własnym cieniu? To takie proste jest. Niczym zniknięcie w gęstej mgle tuż za pierwszym zakrętem. Może uda mi się tym razem przełamać i skończyć z tym wszystkim tak, aby na dobre dawne życie odeszło? Bo ile można. Ile można w tym świecie trwać pomimo tak krótkiego upływu czasu. Ile można znosić to wszystko pomimo, że życie umyka i zabiera najpiękniejsze chwile, których nie potrafi się idealnie wykorzystać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
