|
przychodzi moment, kiedy stajesz, zaciągasz ręczny w swoim życiu,
bierzesz głęboki oddech i uważnie czytasz drogowskazy - kolejne
kierunki, znaki, drogi, którymi możesz podążyć. a w głębi coś pęka,
bo jedyne, co wydaje się na tą chwilę właściwe to cofnięcie się, ruszenie
wstecz - do tych uśmiechów, do każdej z tych rozmów, do obietnic, które
nie zostały dopełnione, do słów, do Jego głosu, dotyku, ciepła Jego oddechu.
stoisz ze wspomnieniem zapewnień, że zasługujesz na kogoś lepszego, podczas
kiedy serce wali jak oszalałe o żebra wygłaszając swoje racje z przypomnieniem,
że On był wszystkim.
|
Dodaj komentarz
