 |
Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni.
|
|
 |
Czasami się zastanawiam ile człowiek jest w stanie znieść, zanim upadnie. Ile cierpień potrafi wziąć na siebie jego serce, zanim w samotność pęknie, jak pęka szyba osłabiona nową rysą, zostawiając ból
|
|
 |
Postanowiłem zostać w łóżku do południa. Może do tego czasu szlag trafi połowę świata i życie będzie o połowę lżejsze.
C. Bukowski
|
|
 |
Co tu dużo mówić, jestem zmęczona. Jak się jest zmęczonym wszystko wydaje się takie obojętne. Liczy się tylko sen. Tylko to.
|
|
 |
Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.
Dziś jest właśnie ten rodzaj.
H. Murakami
|
|
 |
Boże mój zmiłuj się nade mną
czemu stworzyłeś mnie
na niepodobieństwo twardych kamieni.
|
|
 |
Odszedłeś cicho i bez pozegnania, Jak ten, co nie chce swym odejściem smucić,
Jak ten, co wierzy w chwili rozstania, że ma niebawem z dobrą wieścią wrócić
|
|
 |
Nie narzekaj, że masz pod górę, skoro zdecydowałeś, że idziesz na szczyt.
|
|
 |
- Romeo, czemuż Ty jesteś Romeo? - Bo mnie tak matka nazwała...
|
|
 |
Orły latają samotnie a barany chodzą stadami.
|
|
 |
Dziennie zabijam w myślach dziesiątki ludzi.
|
|
 |
Miłość to forma uprzedzenia. Kochasz to, czego potrzebujesz, kochasz to, co poprawia ci samopoczucie, kochasz to, co jest wygodne. Jak możesz twierdzić, że kochasz jednego człowieka, skoro na świecie jest dziesięć tysięcy ludzi, których kochałabyś bardziej, gdybyś ich kiedyś poznała? Ale nigdy ich nie poznasz.
Charles Bukowski
|
|
|
|