 |
|
Powoli wracam. Odbudowuje siebie, z każdym kolejnym krokiem jest lepiej. Jeszcze czasem wraca przeszłość, która boli najbardziej, przynosi wspomnienia, Jego, Nas.. Wszystko, czego dawno już nie ma.
|
|
|
|
Żadnej zmiany.. Nadal cholernie pociągający, pewny siebie, łamiący wszystkie stawiane przeze mnie bariery.
|
|
|
|
zastanów się nad tym, co mi kiedyś mówiłeś i nad tym, co teraz robisz.
|
|
|
|
Mam się przejmować, stresować? chodzić, żałować? pierdole!
|
|
|
|
Co ty do mnie mówisz ziom, jaka druga szansa ? Z tym ryjem jak "GŁODZILLA" przypominasz mi szympansa.
|
|
|
|
on ? nie on już nie znaczy dla mnie tyle co do nie dawna. tak jak by z dnia na dzień przejrzałam na oczy jakim jest frajerem. zastanawia mnie tylko fakt czemu potrzebowałam na to stwierdzenia aż rok, plus do tego kilka przepłakanych nocy
|
|
|
|
Dziś piję za Ciebie : za twoją obojętność, ból zadawany każdego dnia, ten cholernie uwodzicielski uśmiech i nic nie znaczące spojrzenia. Twoje zdrowie.
|
|
|
|
Przepraszam,że wstając każdego dnia myślałam o Tobie. Przepraszam,że wieczorami płakałam za Tobą. Przepraszam,że układałam sobie z Tobą życie. Przepraszam,że się z Tobą spotykałam i pozwoliłam sobą bawić. Przepraszam,że mnie poznałeś. Przepraszam za "kocham" wypowiedziane w duchu. Przepraszam za nieprzespane noce. Przepraszam,że uwierzyłam w Twoje obietnice,komplementy. Przepraszam,ale już mnie nie rań.
|
|
|
|
najbardziej w pamięci utkwił mi najzwyklejszy sms: ' jak mija wieczór Pani?'. wtedy zrozumiałam , że nawet będąc z kolegami, pijąc piwo i gadając o różnych innych sprawach - Ty potrafiłeś pomyśleć o mnie, i zatroszczyć się o to czy aby na pewno wszystko dobrze. / veriolla
|
|
|
|
Od kilku tygodni udaję, że Cię nie znam. Że jesteś mi totalnie obojętny. Że nie obchodzi mnie, jaką masz na sobie koszulkę, z kim się pokłóciłeś, albo dla kogo są buziaczki w Twoim opisie. Udaję, że Cię nie kocham. Udaję.
|
|
|
|
Wodził dłońmi po moim ciele, tworząc wzory, których nikt inny nie potrafiłby powtórzyć. jedyne w swoim rodzaju ruchy i muśnięcia. zostawił na mojej skórze niezatarty ślad swojego istnienia. nie widoczny, ale prawdziwy. i nawet teraz kiedy nie ma Go tu przy mnie, czuję Jego smukłe palce i ciepło bijące z ciała. błogie wspomnienie przeszłości.
|
|
|
|
Pamiętasz jeszcze? kiedy przy pierwszym spotkaniu tak się siebie wstydziliśmy.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
