 |
|
[1]Pewnie dziś, wiele osób zapyta jak sobie dałam radę. Jak po tej tragedii podniosłam się. Dzięki czemu mogłam zacząć normalnie funkcjonować. Kto mi pomógł. Kiedy tego dnia, wyszłam ze szpitala cała zdruzgotana nie widziałam już w niczym sensu. Po słowach lekarza "Niestety nie udało nam się. Dla niego nie było już szansy. Przykro mi." pomyślałam sobie "Wcale ci nie jest przykro! Nie wiesz co to znaczy stracić osobę...osobę którą się kocha najmocniej na świecie! Nic nie wiesz!". W myślach miałam tylko masę tabletek, dużo alkoholu i sen. Sen na zawsze. Razem z Tobą tam wysoko. Tam gdzie dalej mogło nam być dobrze. Po paru dniach był Twój pogrzeb. Wcale nie chciałam tam iść. Nie miałam zamiaru tam iść.. bo ja się z Tobą nigdzie nie żegnam. Nadal mam cię tutaj blisko siebie. Tutaj, w sercu zostajesz na zawsze. Jakiekolwiek pożegnanie nie wchodziło w grę. Jednak przełamałam się. Poszłam. Nie miałam serca, żeby przepuścić z Tobą jakiekolwiek spotkanie.Ubrałam się. Wcale nie na czarno.
|
|
 |
 |
-czy byłaś grzeczna w kościele? -och, tak mamo. nawet jak jakiś dziadek mi zaoferował koszyk z pieniędzmi, odpowiedziałam - nie dziękuje, proszę pana.
|
|
|
|
a gdy jeszcze raz zapytasz czy u mnie wszystko dobrze, to Ci przypierdolę. ślepy jesteś, że ledwie daję rade? / net
|
|
|
|
-co mam zrobić, żebyś się uśmiechnęła?
-cofnij czas . / net
|
|
|
|
Nie da się od tak, po prostu zapomnieć o osobie, o które do tej pory myślało się każdego dnia.
|
|
|
|
Słuchawki na uszy, pustka w duszy.
|
|
 |
|
|
Kolejne strumienie krwi płynące z moich rąk. Kolejny papieros, który wypala się tak szybko jak ja. Kolejna butelka wódki, która przywołuje wspomnienia - to wszystko co mi po Nas zostało. To wszystko co dało mi dziś życie.
|
|
|
|
to wielgaśne szczęście w postaci kilku osób, te kilka słów i maleńkich uczuć, będących podstawą tego jak jest, te chwile, kiedy to uśmiech powoduje nawet ta Ich minimalna obecność w naszym życiu, w sercu. stuprocentowa pewność, że będą już zawsze, że chcą być i są na wyłączność, że to właśnie na Nich, mogę liczyć wbrew temu jak jest, wbrew dzielącym barierom, każdego dnia daje mi siłę, siłę by wciąż tu być. / endoftime. [między innymi, for rapoholiiik pyś.]
|
|
|
|
i teraz uświadomiłam sobie, że nie warto cieszyć się , że ma się dobry humor, bo jutro będzie całkowicie odwrotnie.
|
|
|
|
smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. smut. + MEGA wielki wnerw. :((((
|
|
|
|
Dodaj komentarz
