 |
serce, w którym czuje się straty.
|
|
 |
Gdybyś miał mnie nie zobaczyć,co zrobiłbyś w przed dzień? Byś pocałował w usta mnie z nadzieją, że wrócę?
|
|
 |
Chroń wszystkich, bądź bliski dla bliskich
|
|
 |
Zatrzasnęłam miłości drzwi przed nosem.
Skubana, weszła oknem! -,-
|
|
 |
faceci to dranie ale przytulają i maja fajne bluzy
|
|
 |
Gdy odeszła, najbardziej nie mogła pogodzić się z tym, że następnego dnia życie toczyło sie dalej. Jak gdyby nigdy nic. Wtedy też świat sie nie zatrzymał. Nawet na najkrótsza chwile. Znowu Bóg niczego nie zauważył...
|
|
 |
Momenty wyrwane jakby z kadru filmu, jego uśmiech zmieszany z promieniami porannego słońca, głos przeszywający na wskroś każdą z tysiąca myśli, słowa, gesty i te uczucia, które podobno podpierane z obu stron, mają szansę przetrwać dłużej, niż my sami. / Endoftime.
|
|
 |
Nie chcę wierzyć w słońce tuż po burzy, bo nadzwyczajnie go nie potrzebuję, nie potrzebuję ciepła promieni, czy tego, że znów będzie na parę chwil, by o zachodzie niepostrzeżenie stąd zniknąć. Nie potrzebuję nadziei na lepsze jutro, definicji szczęścia czy sprostowań uczuć, nie potrzebuję niczego, bo dziś, tak naprawdę nie mam już nic. / Endoftime.
|
|
 |
za problemy, których nigdy nie jest brak, zdrowie brat.
|
|
 |
zdarza się, że czuję coś ponad to co powinnam, coś co uskrzydla każdy dzień dostarczając sens kolejnym, a przy okazji daje mi pewność, że to co mam, ma w sobie niesamowite znaczenie. zdarza się, że szczęście przybiera postać człowieka, jest w nim i dzięki niemu, jest tak nieskazitelnie czyste, że wiem, że jest prawdziwe, a obok będzie już zawsze. zdarza się, że to co pozornie nam się wydaje, to co rzekomo mamy, to fikcja, wyciśnięta z serca, z naszych marzeń tylko po to by dać nam nadzieję, nadzieje na dzień, w którym damy radę, a to wszystko będzie tak uchwytne, tak rzeczywiste. / Endoftime.
|
|
 |
Szczęście ? Kwestia podejścia .
|
|
 |
Ja nie chcę już tęsknić za tym czego nie mam,
muszę zaciskać pięści bo to wszystko się zmienia
od narodzin do śmierci, tak jak kręci się ziemia
trzeba się poświęcić, żeby to doceniać.
|
|
|
|