 |
|
Nie funkcjonowała jak normalny człowiek, bo nie posiadała własnej społeczności. Była odrębną jednostką, której jedyne i żałośnie monotonne zajęcie stanowiło spacerowanie po kilkudziesięciu metrach kwadratowych, ograniczonych kilkoma ścianami. Zrezygnowała z uczestniczenia w sferze społecznej, bo próbowała uniknąć konfrontacji własnych problemów z ludźmi, których ledwie znała. Poza tym podchodziła do emocji w sposób egocentryczny, egoistyczny nie lubiła się nimi dzielić z prostej przyczyny: należały do niej. Depresja, jak widać, skutecznie zabijała aktywność społeczną człowieka, dodając przedrostek "a". Aspołeczna.
|
|
|
|
Jestem wojną, chaotyczną mozaiką wspomnień, którą zżera kwas moich łez.
|
|
|
 |
I powiedz mi prosze po co ja się staram? Po to żeby płakać , cierpieć i czuć ten cholerny ucisk w sercu? Tonie samowite jak bawisz sie moimi uczuciami .
|
|
 |
|
Na facebooku powinien być przycisk 'zakochałam się w Tobie'. Łatwiej by było to kliknąć, a jeśli by nie było odpowiedzi mogłabym powiedzieć, że nie chcący kliknęłam.
|
|
|
|
kiedyś będziesz mój i tak zostanie na wieki wieków, Amen.
|
|
|
|
Za dużo myśli, za mało słów.
chyba się zakochałam.
|
|
|
|
pierwiastek z 'wkrótce' to 'nigdy'.
|
|
|
|
miałam tę cholerną nadzieję na inne zakończenie. chociaż raz
inne zakończenie
|
|
|
|
pamiętam doskonale jak to było pół roku temu. trudno jest zapomnieć ostatni pocałunek, ostatniego papierosa. trudno jest zapomnieć smutek i żal wypływające z oczu. trudno jest zapomnieć to, co wydarzyło się tą zimową porą. dlaczego? bo od tej pory nie potrafię nikomu zaufać, z nikim się związać, choć minęło już tyle czasu i wydaje mi się, że uwolniłam się od wspomnień. jak to jest? bo przecież kocham na nowo, nieszczęśliwie, bo nieszczęśliwie, platonicznie i we własnym świecie, ale kocham. jak to jest, że tego, co czuję tam, nie potrafię wcielić w rzeczywistość?
|
|
|
|
całe moje serce ze szkła, w jego śliskich rękach.
|
|
|
|
Ból, on zabiera część mnie
Odwraca się i mówi 'Do widzenia'
|
|
|
|
Dodaj komentarz
