 |
Szczęście wśród inteligentnych osób to najrzadsza rzecz, jaką znam.
|
|
 |
wciąż jestem smutny, i wciąż świat pierdolę
|
|
 |
Coś ciągnie mnie jak magnes do ciebie.
|
|
 |
Za każdym razem rozchodzimy się, by do siebie wracać,
Jeszcze zanim się skończy kłótnia ja już chcę Cie przepraszać.
Mam trudny charakter i jestem tego świadom,
|
|
 |
Mija Cię w pośpiechu blisko setka osób wracających z utęsknieniem do domu lub biegnących na popołudniowy trening. Typowy marcowy dnień otoczony deszczową aurą. Tylko z Tobą nie jest jak na co dzień, prawda? Stoisz niezdolny do jakiegokolwiek ruchu. To dość irracjonalne, że serce złamało Ci się z hukiem, a nikt nie zauważył, nie podbiegł z pomocą. Nawet czas wciąż biegnie tym samym tempem.
|
|
 |
może w innym życiu poczuję co to szczęście.
Wtedy znów się spotkamy,
Ty pokochasz mnie.
Razem już będziemy zawsze
i dostanę szansę by kochać Cię drugi raz!
|
|
 |
Proszę pozwól mi na chwilę stać się nią!
|
|
 |
Powiedz mi,
Co takiego ona ma,
A czego jest Ci we mnie brak ?
|
|
 |
Czy Ty wiesz jak ja się czuje gdy,
Gdy kocham bezwzajemniej tak.
|
|
 |
Chciałabym choć na chwilę stać się nią.
|
|
 |
Wiesz, chciałabym teraz być z nim pośród cichej nocy opustoszałego miasta. Znaleźć ukojenie w delikatnym odcieniu jego tęczówek i zdobyć się na ten gram odwagi, by powiedzieć mu prawdę o tym, co czuję. Poczuć ciepło jego warg na czole - znak tego, że zrozumiał. Obietnicę, iż nie zostawi mnie po raz kolejny.
|
|
 |
Nie chcę narzekać. Marudzić. Zrzędzić. Nic w ten deseń. Podwijam rękawy i dzielnie zabieram się za układanie swojego życia. Zagryzam wargę. Nie będę płakać. Ani krzyczeć. Nie powiem jak boli, kiedy odłamki serca uwierają mnie w klatce.
|
|
|
|