 |
|
Na stole kawa, obok leży tona kartek
Piąta kawa, a w lodówce nie ma nic poza światłem
Na balkonie stoi krzesło w kroplach rosy
Z okien fajne mam widoki, naprawdę fajne mam widoki
Szyby w oknach wyczulone są na dotyk
Mam tu linie papilarne wszystkich swoich gości
Zamykam drzwi od mieszkanie
Jeśli wiem, że będę nieprzytomny, jeśli wiem, że będę łatwopalny
Wybacz mała, że znów czekasz w ciemności aż otworze
Bo w moim pokoju gasną lampy
|
|
|
|
Goście już wyszli, słońce zjeżdża w dół
I chyba nie lubię zostawać sam
I kilka dobrych lat już mieszkam tu
I nie dziw się czemu na pamięć znam
Ściany te, szyby i chłód tych podłóg
Za drzwiami przeżyliśmy kilka długich rozmów
Goście już wyszli, słońce zjeżdża w dół
W moim pokoju gasną lampy
|
|
|
|
Nie byłem zbyt dojrzały, to fakt, czasem potrzeba czasu
Lecz czasem goni czas, trzeba działać od razu
|
|
|
|
Przez jakiś czas się nie mogłem pozbierać
Mówili mi o domkach z kart i że tak się nie da
Że to nie może wiecznie trwać i im dłużej, tym gorzej
Że jednym cięciem trzeba (ciach) uciąć temu korzeń
Nie mogłem tak, ty nie mogłaś też z resztą
Choć przez to, jeszcze po powrocie, było z nami ciężko
Przeszliśmy piekło, jak to inaczej nazwać?
|
|
|
|
Przez jakiś czas się nie mogłem pozbierać
Mówili mi o domkach z kart i że tak się nie da
Że to nie może wiecznie trwać i im dłużej, tym gorzej
Że jednym cięciem trzeba (ciach) uciąć temu korzeń
Nie mogłem tak, ty nie mogłaś też z resztą
Choć przez to, jeszcze po powrocie, było z nami ciężko
Przeszliśmy piekło, jak to inaczej nazwać?
|
|
|
|
Możesz zamknąć swoje oczy na rzeczy, których nie chcesz widzieć,ale nie możesz zamknąć serca na rzeczy, których nie chcesz czuć.
|
|
 |
|
A jeśli dziś wyjdę z domu i pierdolnie mnie coś i będę potrzebować krwi, czy oddasz mi ją? A jeśli skończę na wózku to czy będziesz tu, czy będziesz starać się pomóc czy odejdziesz w chuj?/nie.bylbym.tu.soba
|
|
 |
|
Najczęściej próbujemy zapomnieć kogoś ,kogo tak naprawdę chcemy pamiętać
|
|
 |
|
bełkocze, że tu wszystko przeklęte, a we mnie nic- tylko piekło
|
|
|
|
może boimy się nowej pustki, stara już nie krzyczy
|
|
 |
|
minął rok, odkąd moje serce usilnie przestało łaknąć jego towarzystwa. minął rok, a ja stałam się inną osobą. dorosłam, stałam się silniejsza, mądrzejsza. błagałam o jego uczucia, z sercem na dłoni prosiłam, by je przyjął, by się mną zaopiekował. patrzyłam w błękitne tęczówki i starałam się doszukać okruszków miłości, choć ten związek nigdy nie był nam pisany. oszukiwałam samą siebie, żyłam w mydlanej bańce, karmiąc się złudzeniami. po co to wszystko? po co te łzy? po co te szpetne szramy? po co? byłam jak narkoman, z każdym dniem silniej łaknęłam jego uwagi, jego słów, jego dotyku. a on to tak zwyczajnie wykorzystał. byłam dla niego zwykłą marionetką, zabawką, która po udanej zabawie ląduje w kącie. traciłam czas przy mężczyźnie, który nie był mnie wart, który nie dorósł do miłości. mimo wszystko odcisnął we mnie trwałe piętno, które co jakiś czas odżywa. zakotwiczył się w zakamarkach serca, odzywając się niepostrzeżenie. za to właśnie go nienawidzę. przez to czasami umieram.
|
|
|
|
nie mówiłem im że będę walczyć
mówilem, że dosyć mam nieudanych prób
i że już chyba po prostu wystarczy..."
|
|
|
|
Dodaj komentarz
