 |
|
Większą tragedią niż złamane serce jest przeoczona miłość.
|
|
|
|
Jestem dzieckiem lęku. Jestem dzieckiem śmierci, którą noszę w sobie. Jestem swoją własną samozagładą. Ale jeszcze jestem. Czasami tylko przychodzi taka myśl, żeby pożeglować bez powrotu. Na tamtą stronę
|
|
|
|
Udaję radość, której we mnie nie ma, ukrywam smutek, żeby nie martwić tych, którzy mnie kochają i troszczą się o mnie.
|
|
|
|
ptaku mojego serca z opuszczonymi skrzydłami nie szarp się nakarmię cię ziarnem śmierci zaśniesz
|
|
|
|
We say we love flowers yet we pluck them. We say we love trees yet we cut them down. And some people still wonder why some are afraid when they are told they're loved
|
|
|
|
Na samotność skazują człowieka nie wrogowie, lecz przyjaciele
|
|
|
|
Liryka jest pijaństwem i człowiek się upija, aby łatwiej jednoczyć się ze światem
|
|
|
|
Witaj w moim śnie, płomień świecy zgasł. Nocy-uchyl drzwi, chcę odpłynąć w snach.Zgubić daj myśli złe, choć na krótki czas...
|
|
|
|
Na twarzy obeschły już łzy, Już warg nie zagryzam do krwi.
|
|
|
|
Niektórych ludzi porostu nie zatrzymasz...jesteś kolejnym przystankiem na ich drodze...możesz stanąć im na drodze, opleść je ramionami ale to tylko spowolni ich odejście
|
|
|
|
Zakochana, załamana, oszołomiona, ślizgam się po emocjach od strachu przez wiarę do apatii, tak szybko, jakbym życie przeżywała po nagłówkach
|
|
|
|
głośna muzyka zagłusza ból mojego istnienia, nie słychac już płaczu, krzyk też jakiś taki przytłumiony....
|
|
|
|
Dodaj komentarz
