|
powiem Ci
zmarnowaliśmy świt,
a tego nie wybaczy nam żadne niebo...
|
|
|
Jedna myśl przeraża mnie najbardziej, ale boje się do niej przyznać nawet przed samą sobą, więc spycham ją szybko za każdym razem, kiedy się pojawia, czyli co chwilę.
|
|
|
Jak wiele błędów trzeba popełnić, żeby dopuścić do siebie myśl: ,,tak, zepsułam swoje życie, nie chcę w nim dalej uczestniczyć.''?
|
|
|
cisza nie jest złotem. w tym momencie rozdziera od środka.
zabija wszystko co najcenniejsze. roztapia uczucia. powoduje burze łez.
niemożność wypowiedzenia swoich uczuć - największa kara.
|
|
|
A co jeśli miłość chciała nas porwać, a my nawet tego nie zauważyliśmy? Będziesz żałował? Ja żałuję.
|
|
|
Straciliśmy uśmiech co rano i noce pełne pożądania. Straciliśmy obrzucanie się mąka przy robieniu ciasta i wspólną kawę o poranku. Straciliśmy największy dar niebios. Siebie.
|
|
|
Nigdy nie poświęcaj dla kogoś wszystkiego.
Ludzie odchodzą.
Oni zawsze to robią.
|
|
|
przeprosić można kogoś, kogo się zahaczyło łokciem na ulicy, a nie kogoś, kogo się miało w dupie przez kilka lat.
|
|
|
patrzysz w lustro i mówisz
- jesteś silniejsza niż kiedykolwiek,
nic nie jest w stanie mnie złamać,
nawet on
|
|
|
rozstania powinny zabijać. jak strzał z karabinu albo upadek z 20 piętra. budzisz się po długim związku i zdajesz sobie sprawę, że ten mężczyzna nigdy cię nie kochał, a co gorsza ty tego nigdy nie zauważyłaś. ten czas był porażką. coś takiego powinno zabić.
|
|
|
i wtedy on przyszedł by pokazać
jak bardzo się myliłam
myśląc, że zapomnę.
|
|
|
Jakie jest twoje życie?
Jak tam jest?
Czy to wszystko jest takie, jakbyś chciał?
Czy to boli, gdy myślisz o mnie?
I o tym jak złamane jest moje serce?
|
|
|
|