 |
|
Ci, którzy się wspinają, robią sobie zdjęcia na szczycie. Są uśmiechnięci, uniesieni, triumfują. Nie robią sobie zdjęć po drodze. Kto chciałby pamiętać resztę. Wysilamy się, bo musimy. Nie dlatego, że lubimy. Nieustającego wysiłku, bólu i udręki wspinaczki nikt nie fotografuje. Nikt nie chce ich pamiętać. Wolimy wspominać widok ze szczytu. Zapierające dech, chwile na szczycie świata. Dlatego się wspinamy. Warto pocierpieć. Najdziwniejsze, że warto poświęcić wszystko.
|
|
 |
|
właśnie zostałam oskarżona o niedojrzałość.
|
|
|
|
każdy normalny człowiek jest jak reszta normalnych ludzi, a każdy nienormalny człowiek jest nienormalny na swój sposób.
|
|
|
|
zamieniła już dawno miłość w liczbę, możesz wpłacić jej zaliczkę.
|
|
|
|
nie będę mówić o tym, co w dużym stopniu mnie zmieniło.
|
|
|
|
młodość - czyli jak zasmakować wszystkiego, ale bez konsekwencji.
|
|
|
|
nigdy nie zobowiązałam się być kimś.
|
|
|
|
Nagle okazuje się, że jesteśmy nie tam, gdzie się spodziewaliśmy. To miłe. Trzeba się przyzwyczaić. Wiemy, że w końcu docenimy to, co nas spotkało. Więc codziennie zasypiamy z myślą o jutrze. Rozmyślając o planach, przygotowując listy, licząc, że niespodziewane rzeczy, które nas spotkają będą dobre.
|
|
|
|
jedna przegrana bitwa to jeszcze nie przegrana wojna.
|
|
|
|
każdy ma swoją kulę u nogi, jednego obciążają dodatki, innych dekalogi.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
