 |
|
"W trzymaniu się za rękę z chłopakiem najpiękniejsze jest to, że po chwili zapominasz, która ręka jest Twoja... zapominasz, że są dwie, nie jedna... "
|
|
|
|
tak bardzo chciałam być . potrzebna ci niezbedna tak jak ty mi do dziś .
|
|
|
|
' Zmieniam moje życie ' . Po raz kolejny . I po raz kolejny bez rezultatów .
|
|
|
|
A gdy odszedł, była już tylko ciemność. Nie słyszałam już Jego aksamitnego głosu. Nie czułam Jego zapierającego dech w piersiach,delikatnego zapachu. Nie mogłam odnaleźć Jego zimnej dłoni. Przez brak jakiegokolwiek światła nie dostrzegałam Jego zabijającej urody. I najważniejsze... Nie widziałam Jego brązowych oczu. A On? Razem ze sobą zabrał moje serce, na zawsze.
|
|
|
|
Tak bardzo chciałabym, żeby jutro mogło się to zmienić.
|
|
|
|
nie wiem kiedy minął dzień, nie wiem kiedy mój papieros zgasł..
|
|
|
|
Być samotnym to znaczy być bezradnym, nie móc czynnie zmierzyć się ze światem, rzeczami, ludźmi, to znaczy, że świat może mnie zaatakować,podczas, gdy ja nie mogę się bronić. tak oto samotność staję się źródłem intensywnego niepokoju.
|
|
|
|
bo każdy jest niby z gliny ulepiony. tylko wiesz, nie każdy z tej twardej.
|
|
|
|
to zbyt skomplikowane. bo niby miłość miała dawać szczęście. i niby wszystko jest w porządku. niby zasypiam i niby się nie przejmuję. niby o tobie nie myślę tak zachłannie i nieprzerwanie. więc skoro jest tak wspaniale, skąd tyle niepewności? zanim następnym razem stwierdzisz, że jesteś szczęśliwy, przemyśl wszystkie 'niby'.
|
|
|
|
Byłam,idiotką jednak to nie zmienia faktu rzeczy ,ze ciebie już nie ma oboknie, że już nie będziesz mnie tulić,że nie poczuje już twojego uśmiechu ,że nie poczuje zapachu twojej koszuli. Nie ujrzę już brązowych oczu, i rozczochranych włosów.Chciałabym to wszystko naprawić ,jednak nie umiem Ci wybaczyć, jednak ciągle cię kocham ! Niegdyś myślałam ,ze hipotetyczna radość jest szczęściem teraz kaktus wielki jak dynia, na porośli wyrósł mi na sercu. Nie mogę bez ciebie oddychać ,choć tak bardzo bym chciała. Nie mogę spać, iść jeść, normalnie funkcjonować, jak pospolity człowiek.
|
|
|
|
cz. 2 Apatia towarzyszy ci bezustannie, czujesz jakby coś coś cię obezwładniało. Nie jesteś w stanie już nawet się kontrolować, to jest silniejsze od ciebie. Wpadasz w depresję, życie traci sens. Nienawidzisz swojego ciała, nienawidzisz siebie. Masz świadomość, że to wszystko niesie ze sobą autodestrukcję. Chcesz to zakończyć, ale nie potrafisz. To część twojego życia, nie umiesz się jej pozbyć, chociaż nie chcesz już cierpieć. Mimo wszystko to kontynuujesz, mimo wszystko to kochasz.
|
|
|
|
cz. 1 Czasem jest tak, że chcielibyśmy cofnąć czas. Zmienić swoje decyzje, uniknąć cierpień i niepowodzeń. Niewykonalne. Ale gdyby to było możliwe, skąd wiesz, że znów nie popełniłbyś tych samych błędów? Tymczasem teraz popadasz coraz bardziej w obsesję. Zatracasz się w sobie wciąż i kłócisz z własną psychiką. Nie jesteś w stanie ogarnąć tych wszystkich problemów wynikających jeden z drugiego w niewiadomy sposób.Postępujesz wbrew innym, a szczególnie wbrew sobie i swym zasadom.Egzystencja jest coraz bardziej uciążliwa, codzienne czynności niezbędne do normalnego funkcjonowania są syzyfową pracą.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
