 |
|
-do trzech razy sztuka -ja wierzę w ten czwarty
|
|
|
|
Ciągle słyszymy od rodziców, że my mamy beztroskie życie, że jedynym obowiązkiem jest nauka. Nienawidzę tych stwierdzeń. Czy oni nie widzą, że każdy ma problemy, każdy ma problemy odpowiednie do swojego wieku. Dla małego dziecka problemem , jest to, że śnieg znikł, a dla nas? Dla nas. Tu zaczynają się schody. Pierwsze miłości, nauka, lekcje, zakazy, nakazy, zranienie, myśli samobójcze, przecież mamy masę spraw, masę decyzji do podjęcia, ale nie. Przecież my prowadzimy beztroskie życie, które jak widać nie jest wcale takie kolorowe.
|
|
|
|
każda łza spływająca
po policzku posiada własną historię.
|
|
|
|
ja wiem że to bez sensu ale uwierz, wciąż czekam na znak
od Ciebie. na jakąś wiadomość, na słowo, albo choćby jedno głupie
spojrzenie. czas mija, lecz uczucie nie ginie. przykre
|
|
|
|
witaj w moim zakłamanym świecie gdzie wszystkie emocje
są fałszywe rządzi w nim kłamstwo i manipulacja chodź poudajesz
ze mną, że jest dobrze, że wszystko jest w porządku
|
|
|
|
bliskość jest wtedy gdy jesteśmy obok siebie. wtedy gdy
czuję, że Cię mam. miłość jest wtedy, gdy jesteś a ja nie muszę Cię
czuć bo pewność mówi mi że zostaniesz
|
|
|
|
idealny związek - gdy potraficie rozmawiać jak najlepsi
przyjaciele, wygłupiacie się jak małe dzieci, kłócicie się jak stare
małżeństwo, bronicie się jak rodzeństwo
|
|
|
|
jeśli nie chcesz cierpieć to też przestań ranić
|
|
 |
|
w zasadzie to chciałabym żebyś mnie potrzebował, wiesz?
|
|
|
|
czasem chciałabym wrócić do pewnych momentów.
nie, nie po to żeby coś zmienić.
po to, żeby przeżyć to jeszcze raz, nie zważając na skutki.
|
|
|
|
Popatrz. Tyle par, które powinny być razem, ale nie są, tyle zajebiście dobrych i porządnych osób spędzających samotnie kolejne wieczory, tylu zajebistych ludzi męczących się z chujowymi czy patologicznymi rodzinami, wreszcie tylu skurwieli mających kwitnące życie towarzyskie i kogoś kto naprawdę ich kocha, zamknij się i po prostu popatrz, zanim jeszcze raz powiesz, że wszystko ma jakiś sens.
|
|
|
|
spojrzał na mnie, jego brązowe oczy nie wyrażały w tej chwili kompletnie nic. czułam się nieswojo, bo przecież były to te same oczy, które kiedyś patrzyły na mnie z radością, namiętnością, życzliwością, może nawet kiełkującą miłością. a także z bólem i gniewem. jak to możliwe, że teraz były tak obojętnie?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
