 |
|
Pocałuję Cię tak, jakby na Tobie zaczynał się i kończył świat i przez całe spotkanie będę cenił Twoją obecność, bo jest mi niezbędna, żeby poczuć się znowu realnie.
|
|
 |
|
kiedy więc przesuwasz palcami po moich plecach i czekasz,aż C I Ę przytulę i zapewnię, że wczorajsza noc była dla mnie równa ważna, jak dla Ciebie, dokładnie to Ci powiem,co chcesz usłyszeć.
|
|
 |
|
Juz dawno doszłam do wniosku,że każda prawda jest dobra,jeśli sprawia,że ludzie czują się bezpieczniej.
|
|
 |
|
Z biegiem czasu człowiek jest w stanie opanować umiejętność kłamstwa tak perfekcyjnie, że właściwie nie ma szans, by ktoś połapał się w tym, co realne, a co nierealne.
|
|
 |
|
A kiedy spytasz, o czym teraz myślę, skłamię, że o jakis pierdołach.
|
|
 |
|
Są takie chwile w zyciu,kiedy czas nagle spowalnia i człowiek czuje się, jakby wrzucił stop-klatkę i sam siebie zatrzymał w kadrze filmu.
|
|
 |
|
chyba tylko dzięki tej umiejętności zacierania prawdy mogę ciągnąć to wszystko dalej i zaczynać coś nowego.
|
|
 |
|
we wspomnieniach dobre jest to,że zmieniają się z biegiem czasu. Pojawia się w nich najczęściej tendencja do blaknięcia, ale też do zmiany kontekstu.
|
|
 |
|
Teraz wiem,że naprawdę istnieje granica,której wcale nie widać. Można do niej dotrzeć i ryzykownie balansować po niej jak po linie. Trzeba rozłożyć ręce, żeby nie spaść na drugą stronę.Póki się na niej utrzymujesz,nie jest tak źle,:gorzej,kiedy postąpisz jeden krok za daleko.Zdarzenia dzieją się w ułamkach chwil.Nie nad wszystkim da się panować. Ja nawet nie zauważyłam,kiedy przekoczyłam granicę.
|
|
 |
|
w życiu najabrdziej zajebiste jest to,że zawsze wszystko można zacząć od początku, i że właściwie człowiek zdoła znieść wszystko.
|
|
 |
|
W życiu najlepsze jest to,że nigdy nie wiesz,jaki paradoks pokieruje Twoim losem. I co właściwie obróci się przeciwko Tobie.
|
|
 |
|
tak łatwo prześlizgiwali się przez życie i nie było po nich widać ani jednej rysy.
|
|
|
|