 |
I tylko dzięki Tobie mam wiary w Boga, resztki
Umiem żyć spokojnie, wiedząc, że koniec będzie lekki
Czasem złożyć dłonie i pożegnać wszystkie lęki
Tak by w codziennym chaosie nie zgubić swojej ścieżki
|
|
 |
Może to głupie, wiem, że kochasz mnie, na pewno
Przy Tobie nigdy nie poznałem czym jest obojętność
Zbyt wiele prób, w życiu nie było lekko
Dziś wierzę bardziej niż Ty, że jeszcze będzie czas odetchnąć
Własny dom to sen, który wracał każdej nocy
W depresji dawał siłę, żeby ze sobą nie skończyć
Wszystko się ułoży, tylko przestań żyć przeszłością
Chyba nie ma innej drogi, by zacząć żyć na nowo
|
|
 |
zmieniłam się? może i tak. może na gorsze, może na lepsze. zależy, z której strony kto patrzy. może zachowuje się poważniej, może dziecinniej. tak i to prawda, że czas zmienia ludzi, ale to nie tylko czas. to także ludzie, z którymi przebywasz.
|
|
 |
nie obiecuj złotych gór skoro wiesz, że nie podarujesz nawet kamienia.
|
|
 |
lepiej by zraniła cię prawda, niż pocieszyło kłamstwo.
|
|
 |
,,będzie dobrze” – to jedno z tych kłamstw, w które ludzie tak cholernie pragną wierzyć.
|
|
 |
ludzie uwielbiają nas niszczyć. zrobią wszystko abyśmy poczuli się źle, bezwartościowi i samotni. wystarczy chwila słabości a oni to wykorzystają.
|
|
 |
nie ma nic łatwiejszego od skomplikowania sobie życia.
|
|
 |
syndrom osoby zranionej: jeszcze nie zaufała, a już się boi, że zostanie zawiedziona.
|
|
 |
człowiek jest dziwny. potrzeba mu smutku żeby docenić szczęście, hałasu żeby docenić ciszę i czyjegoś zniknięcia żeby docenić obecność.
|
|
 |
Wiesz że Cię kocham, chociaż na swój dziwny nieczuły sposób.
|
|
 |
rób to, czego naprawdę pragniesz i nie pozwól, żeby czas przeciekał ci między palcami.
|
|
|
|