 |
|
dorosłość jak początek umierania.
|
|
 |
|
od rozrywki, przez piękną miłość, na psychoterapii kończąc :D
|
|
 |
|
ludzie składają się ze wspomnień, strat, tęsknot i żalów.
|
|
 |
|
wiedziona osobliwym impulsem.
|
|
 |
|
poczyna sobie coraz zuchwalej.
|
|
 |
|
w określone miejsce wracamy przede wszystkim po to, by dowiedzieć się, dlaczego je opuściliśmy.
|
|
 |
|
myśl o małej stabilizacji niż o wielkich sprawach.
|
|
 |
|
w charakterystycznym , powściągliwym stylu.
|
|
 |
|
śledząc absurdalnie powikłane losy.
|
|
|
|