 |
Taki czas gdy brak jutra ale jest za to teraz
krzyczę głośno do ściany że po prostu umieram
|
|
 |
Ludzie jacyś senni, w powietrzu pachnie wszystkim
zwolniły moje myśli na przystankach tak jest
bloki zawadzają chmury, auta pędzą przed siebie
za szybki ten świat, lecz mamy blisko do siebie
|
|
 |
Wrzask dobija mnie zabiera resztę sił
ludzie jacyś dziwni w odbiciach brudnych szyb
z prędkością moich myśli przemieszczają się
|
|
 |
Chociaż pełno was ja tu żyje całkiem sam wśród tych smętnych dni.
|
|
 |
|
to mnie jeszcze boli, a ja sądziłem: minie, przejdzie, że jakoś ból wypielę. a ty mi ciągle z dna pamięci
wypływasz jak topielec
|
|
 |
popadam już w depresję, nie czuję nic kompletnie
|
|
 |
|
najgorsze są noce. nie moge już tego wytrzymać
|
|
 |
nie wiem, co się ze mną dzieje i czekam na kolejny strzał, żeby to minęło. nie ćpam już dla przyjemności, ćpam, żeby nie czuć
|
|
 |
Dwadzieścia cztery smutki
to zwykła nasza doba.
|
|
 |
A Ty niedługo się dowiesz
nieco więcej o mnie,
poznasz mnie lepiej kiedy pieprzę trzy po trzy,
a kiedy mówię mądrze.
Czego nie lubię, a czym się zachwycam,
że hałas jest we mnie, a wkurwia mnie cisza.
Niedługo zobaczysz ile dla mnie znaczysz..
|
|
 |
|
nie jestem młodą, piękną duszą- ja po prostu jestem pierdolnięty, chory psychicznie
|
|
 |
|
nienawidze tego, że kiedy krzycze, a krzycze jak opętany, to krzycze w pustke. nienawidze tego, że nie ma nikogo, kto by usłyszał mój krzyk, i nie ma nikogo, kto pomógłby mi nauczyć się, jak przestać krzyczeć. nienawidze tego, że umre sam. umre sam na sam z przerażeniem.
|
|
|
|