 |
|
Wciąż Cię kocham, Tą niezdarną, nieokrzesaną, szaloną osobę , którą wydajesz się być. Może udajesz ? Nie mam bladego pojęcia .
|
|
|
|
"umyję tylko zęby i możemy iść na koniec świata!"
|
|
|
|
"mam poczucie, że jesteś blisko i to mi wystarcza. po prostu nieważne już, czy Cię przytulam, czy nie, czy trzymam za rękę, czy nie. Ważne tylko, że jesteś
|
|
|
|
" Wiesz ,jaka jest różnica między tobą a psem ? Pies jest wierny całe życie. "
|
|
|
|
" Kakao spijane z Twych ust ,było 100 razy lepsze ,niż to przygotowywane przez mamę ..."
|
|
|
|
`Tak, delikatność czyni Cię słabszym, ale o ileż bardziej wyjątkowym.
|
|
|
|
wystarczyło że pojawiałeś się gdzieś po drugiej stronie korytarza, a moje serce wykonywało dwieście uderzeń na trzy sekundy. traciłam grunt pod nogami, a na twarzy pojawiał się ten uśmiech, który za każdym razem zdejmowała mi go nowa laska u Twojego boku.
|
|
|
|
Odszedłeś z dość retorycznym pytaniem: Zastanów się, czy to ma sens. A ja milczałam. Ale to nie było tak, że mi nie zależało, o nie. po prostu nie byłam na tyle silna, żeby powiedzieć: zostań, potrzebuję Cię..
|
|
|
|
Niewielki przytulny pokoik oświetlony setką małych kolorowych lampeczek. W samym środku ona. Dziewczyna z telefonem w dłoni i stertą chusteczkami leżącą na różowej pościeli. Zapłakana bo jakiś frajer spierdolił jej życie.
|
|
|
|
Mój tyłek, potrafię go przypilnować, Twój nos, Ty się Nim zajmij, odbij od mojego świata, nie pasujesz tu
|
|
|
|
` Nie miał pojęcia,co jej powiedzieć.Dookoła narastała coraz większa cisza. Żaden dźwięk nie dobiegał spoza drzwi. Ta cisza była nie do wytrzymania.Jakby pokój był zupełnie pusty. Zapukał. Nie było odpowiedzi. Kiedy trzecie pukanie nie doczekało się żadnej reakcji, nacisnął klamkę. Drzwi uchyliły się bezgłośnie. Siedziała na łóżku w pokoju oświetlonym jedynie przez światło wpadające szparami między zasuniętymi zasłonami.Odwrócona tyłem do drzwi,obejmowała się ramionami, jakby chciała się ogrzać.Wolno podszedł do łóżka. Nie odwróciła się i nie powiedziała ani słowa, kiedy pod jego ciężarem lekko zaskrzypiała podłoga. Zawahał się,a potem obszedł łóżko i stanął tak, by widzieć jej twarz.Wstrzymał oddech, aż zabolało. Nie było w niej nic z dziewczynki. Twarz, bez śladu dawnych rumieńców, znaczyły ból i cierpienie. Oczy pozbawione były życia.Siedziała zastygła w bezruchu, jakby każdy oddech sprawiał ból, a życie stało się niewysłowioną męką.
|
|
|
|
` Bo to wcale nie jest takie łatwe. Zapomnieć o kimś, kogo się kocha to jak zapomnieć jak ma się na imię
|
|
|
|
Dodaj komentarz
