 |
|
chciałabym żeby chociaż raz zebrało Ci się na te pieprzone sentymenty. Może wtedy powiedziałbyś mi , że byłam choć trochę ważna ./nadzieja-na-lepsze-jutro
|
|
|
|
Dzięki Tobie się uśmiecham, mimo że wcześniej tego nie robiłam.
To Ty nadajesz sens wszystkiemu co jest dookoła.
Kochasz mnie taką jaka jestem.
I poprostu chcesz żebym była.
I wiesz, że tak będzie już zawsze
|
|
|
|
A moim zdaniem najgorsze jest to , że w necie gadamy ze sobą opowiadamy sobie całe życie . A tak naprawdę gdy się spotykamy na ulicy , w szkole , gdziekolwiek nie potrafimy powiedzieć zwykłego ' cześć ' .
|
|
|
|
Poczuła SZCZĘŚCIE- czyste, proste szczęście, gdy ją obejmował, gdy przytulał ją do siebie, gdy gładził jej włosy. Kocha Go. Tak bardzo kocha.
|
|
|
|
zawsze jest trochę prawdy w każdym "ŻARTOWAŁEM",
trochę wiedzy w każdym "NIE WIEM",
trochę emocji w każdym "NIC MNIE TO NIE OBCHODZI"
..i trochę bólu w każdym "U MNIE W PORZĄDKU"
|
|
|
|
Każdy łyk słońca, pozbierane w pośpiechu krople rosy i nawinięte na błękitny sznur, wszystkie rozwiane spojrzenia i nie przemijająca chęć bycia już na zawsze w tym idealnym stanie ducha nadają sens krokom. Nieopanowana jeszcze przeze mnie sztuka nie myślenia o Tobie spędza mi sen z powiek. Otulona rozgrzanym od uczuć powietrzem rozpływam sie na wspomnienie wspólnych chwil.
Kochanie! Nie wiem czy zdajesz sobie z tego sprawę ale każde nasze pożegnanie boli mnie niemiłosiernie i po pięciu minutach serce krzyczy i prosi o jeszcze odrobinę Ciebie. Nienawidzę tych nocy, bezsennych godzin, w których Twojej obecności brakuje najbardziej.
|
|
|
|
Wystarczyło, że pomyślałam o nim: o jego głosie, jego hipnotycznym spojrzeniu, magnetycznej sile osobowości..
|
|
|
|
Nie umiała określić co to jest. Czuła to codziennie kilka razy. Widząc go, słysząc go, rozmawiając z nim.
|
|
|
|
Spojrzała na zegarek, była godzina 20:20 - przemilczała. Po jakimś czasie zerknęła znowu wskazówki wskazywały godzinę 21:21 - przemilczała. Położyła się do łóżka z nadzieją, że uśnie...na marne liczyła baranki, gdy tylko zamykała oczy widziała jego twarz. Twarz chłopaka, którego tak bardzo kochała. Wydawało się jej, że leży już tak całą wieczność, aby się upewnić, która jest godzina spojrzała dyskretnie na zegarek pełna obaw do tego co zobaczy. Była godzina 22:22 - to było już za wiele, nie wytrzymała... łzy same spływały po jej bladej twarzy./nadzieja-na-lepsze-jutro
|
|
|
|
Dodaj komentarz
