 |
|
była wesołą koleżanką dla znajomych, grzeczną i wzorową uczennicą dla rodziców i nauczycieli.. gdy go poznała wszystko się zmieniło. zaczęła pić i czasem podpalać fajki.. ludzie dziwili się, jak bardzo się zmieniła. raz nawet usłyszała od kumpla "rzuć to, jak ty wg z tym wyglądasz?", ale nikt nie rozumiał jak bardzo cierpiała. był przełomem w jej życiu.. tak bardzo ją zmienił.
|
|
|
|
boli mnie, że nie mogę cie przytulić i pocałować tj wtedy..
|
|
 |
|
mówiłeś, że nikomu nie dałbyś mnie skrzywdzić, a teraz sam to robisz...
|
|
|
|
potem ludzie dziwią się, że jestem oschła, nieprzywiązująca uwagi do uczuć, ludzi od izolująca się. wy mnie po prostu ranicie!
|
|
|
|
dziewczyny zakochują się przez to co słyszą, a faceci zakochują się przez to co widzą, dlatego dziewczyny się malują, a faceci kłamią...
|
|
 |
|
Usiadłam na łóżku okrywając swoje kruche ciało kocem.Wolnym ruchem sięgnęłam po kubek z herbata leżący na nocnej szafce i objęłam go rękoma.Czułam przyjemną woń malin,więc zamoczyłam usta w gorącym napoju.Zamknęłam oczy i znalazłam sie w zupełnie innym miejscu.Szłam parkiem kopiąc jesienne liście.Prawą dłoń ogrzewało mi ciepło Jego dłoni,a moje usta ciepło Jego warg.Otworzyłam oczy wydobywajac z nich łzy.Pamietam ten brązowy wzrok wpatrzony we mnie.Po 2 latach znów go doswiadczyłam..Upiłam kolejny łyk herbaty tracąc kolejne łzy.Ale są jeszcze Niebieskie oczy,o których zapomnieć nie mogę..Tęsknie i kocham ich obu,ale z żadnym nie mogę być..Za późno na ratowanie czegoś,co sama spieprzyłam,co sama odtrąciłam..Dopiero zrozumiałam,że od zawsze zależalo mi na Nich obu...Odłozyłam szybko kubek na szafce i skuliłam się na łóżku.Nie czułam bólu,nie czułam żalu.Czułam ogromną pustkę i strach,że już nigdy nic nie będzie jak dawniej,że ta jesień będzie kompletnie bez barw..Bez Nich..||pozorna
|
|
|
|
status mam wolny lecz serce zajęte.
|
|
|
|
Wiedziałam,że w końcu któregoś dnia już nie wytrzymam i wybuchnę histerycznym płaczem,lecz nie sądziłam,że nastąpi to tej nocy.Złapałam szpilki w dłonie i na boska dreptałam ciemną noca w stronę domu.Tak dawno nie płakałam,lecz nie jestem tak silna na jaka wyglądam,potrafie się śmiać,lecz wewnątrz krzyczę z bólu.Czułam kamyczki pod stopami mimo to nie zwalniałam kroku.Nie ocierałam łez,ani nie poprawiałam fryzury zniszczonej przez wiatr,po prostu szłam przed siebie.Tak bardzo chciałam by był obok.By wziął mnie w ramiona i prowadził przez ciemne uliczki,by kochał i tęsknił..Przystanęłam.Mój szloch przerodził się w niepohamowany,gorzki płacz.Płakałam nie mogąc opanować łez.Oparłam się o drzewo przeklinając siebie za to,że to wszystko moja wina..Ale gdyby rzeczywiscie kochał i tęsknił znalazłby sposób by to zmienić..Nagle dostrzegłam męską sylwetkę zmierzającą w moja stronę.Otarłam łzy próbując rozpoznać w nim Jego..Nie rozpoznałam,bo przecież dla niego juz nie istnieję..||pozorna
|
|
|
|
Dodaj komentarz
