 |
|
Są minuty, w których przeżywamy więcej niż przez cale lata.
|
|
|
|
I to nie jest tak, że nie chcę. nie jest też tak, że chcę na pewno. utknęłam gdzieś między decyzjami i nie mogę się ruszyć. wiesz jak to jest kiedy nie możesz się zdecydować, aż wszystko narasta i zgniata cie. w końcu wybuchasz i burzysz mury, ale burzysz też wszystko inne.
|
|
|
|
Najgorsze, są chwilę, gdy przestajesz być silny. Kiedy zrozumiesz, że nie masz szans zwyciężyć, chociaż do tej pory byłeś przekonany, że Ci się uda. Gdy siedząc na parapecie, z papierosem w ręku, patrząc na krople deszczu delikatnie uderzające w okno, zdajesz sobie sprawę, że nie masz nic. Gdy każda piosenka przypomina, Ci o tym, że do niczego nie dążysz. Najgorsze, są chwilę, kiedy wolisz, umrzeć, niż żyć.
|
|
|
|
Niby funkcjonuję, robię wszystko, żeby dni miały formę, ale nie mają treści. Siebie spycham na tor już nie boczny, ale najlepiej taki, po którym będzie jechał pociąg.
|
|
|
|
Tyle czasu próbowałam Go odnaleźć. Kogoś, kto idealnie mnie zrozumie i stanie się moim dopełnieniem. Nagle zrozumiałam, że trzeba cierpliwie czekać, aż On znajdzie się sam.
|
|
|
|
Pamiętała ból, ale mimo wszystko ryzykowała dalej.
|
|
|
|
Życie mi się wali, a Ty pytasz co masz robić. Chciałeś uciec, a teraz sam mnie szukasz. Teraz mnie to nie obchodzi, martw się o siebie Zostawiłeś mnie, czas bym to ja zostawiła Ciebie. Nie jestem mściwa, tylko bardzo pamiętliwa. Kiedy odchodziłeś, ogarniała mnie cisza. Nigdy ci tego nie wybaczę. Nie zapomnę, nie pomogę gdy upadniesz.
|
|
|
|
Wiesz, mówiłem prawdę nie raz była bolesna, przez tą moją szczerość wiele osób mnie skreśla.
|
|
|
|
mamy siebie, więc wiemy co to szczęście.
|
|
 |
|
Za miesiąc święta. Zapewne będą toczyły się właśnie teraz potężne kminy, jak zwykle - pasterkowo. Będą kolędy, będzie choinka, prezenty i życzenia. Ja, na ten miesiąc przed świętami, powinnam ułożyć jakąś listę wymarzonych rzeczy, lecz ślęcząc nad pustą kartką nie wiem, co napisać. Wyjątkowo, Boże, dzisiaj nie proszę. Dziś dziękuję, bo tego, co mam, nawet sama nie potrafiłabym tak perfekcyjnie opracować. Co mi z kilku tytułów książek czy płyt, tak w gruncie rzeczy? To mimo swojej ceny, nie ma żadnej wartości. Życiowy paradoks, iż to, co najlepsze nie żąda banknotów z portfela.
|
|
|
|
Lubię te noce. Zachmurzone niebo, księżyc raz po raz przecinający chmury i ciemne konary drzew. Ciepło na prawej dłoni, splecionej z Jego ręką i ulokowanej w kieszeni. Lubię jak Jego śmiech dźwięczy mi w uszach, i jak wybieramy te najmniej oświetlone drogi, i jak jesteśmy tylko my, wyłącznie. Uwielbiam to, jak na każdym kroku delikatnie mnie traktuje, tak jakbym miała się za chwilę rozpaść, kiedy zrobię coś niewłaściwego; jak próbuje ograniczyć moje wulgaryzmy i wszelkie używki. Uwielbiam jak mówi o fetyszach, napomina o asfiksjofilii i każe mi to w ewentualności wybić sobie z głowy, zapewniając iż nigdy mnie nie zrani w żaden fizyczny sposób. Zaciska mocniej moją dłoń i mówi coś dalej o tym, że będzie mi przynosił śniadania do łóżka, a potem przez kolejne dziesięć minut rozmawiamy o marnym kakao. Nie ogarniam tych zmian tematu, nie rozumiem, najbardziej uczuć, lecz co by się nie działo - nie pozwolę tego sobie odebrać.
|
|
 |
|
nie zapomnij o mnie, bo mam tylko Ciebie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
