 |
|
przed sobą nie ucieknę, przed sobą się nie schronię,
miasto samotności jest moim domem.
|
|
|
|
nie mogę się od tego powstrzymać.
|
|
|
|
nie boję się nieznanego tylko stracić to co znam.
|
|
|
|
uwolnić siebie od siebie, o to chodzi w zasadzie.
|
|
|
|
namacalny bezsens, gorzki posmak życia.
|
|
|
|
mieszam wódkę z kokainą,
obserwuję wskazówkę,
godzina za godziną.
|
|
|
|
stany wmontowane w przeszłość, widzę tą obojętność.
|
|
|
|
moje plany, cały świat pojebany, kurwa
znów goje rany przez te moje plany.
|
|
|
|
jedyny ratunek to trzymać się swoich zasad.
|
|
|
|
taka forma malarska - czerwona farba na nadgarstkach.
|
|
|
|
morze zwątpienia, może coś zmieniam,
może wyciągnąć z cienia pierwiastek samozniszczenia.
|
|
|
|
w tej sprawie nie pomoże mi nic,
nawet bit ze słuchawek.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
