 |
|
Małym dziewczynkom trzeba mówić, że są ładne. / My Week With Marilyn
|
|
|
|
kolejną godzinę siedzę bezczynnie z klawiaturą w ręku i próbuję coś napisać, ale nawet nie wiem od czego zacząć. nie wiem co mam robić, na prawdę nie mam zielonego pojęcia. ja tylko chciałabym aby było dobrze. jeśli to się wiąże z tym aby było jak wcześniej, okej dam radę. ale jeśli ma być z tego coś więcej.. nie wiem, za bardzo się boję. chciałabym wiedzieć co jest najlepsze i to nie dla mnie, tylko dla niego. ja sobie już wiele razy dawałam radę i tym razem nie także sobie poradzę. tylko muszę wiedzieć co dalej, bo jak mam nazwać to co jest teraz? przyjaciele, którzy przy każdej możliwej okazji lądują razem w łóżku? boże, to mnie przerasta. jestem całkowicie rozbita, a w którąkolwiek stronę chciałabym iść i tak nie będzie tak jak powinno być. ja się nie nadaję do tego wszystkiego. przeszłość zostawiła we mnie zbyt duży ślad, którego do dzisiaj nie mogę się pozbyć.
|
|
|
|
nie, nie zrozumiesz, bo nigdy nie zobaczysz tego co ja. nie spojrzysz moimi oczami w odbicie lustra, nie poczujesz tego bólu który wtedy czuję. chociaż czekaj, nie, to nie jest ból, to wstręt. obrzydzenie do skóry, z którą zmuszona jestem funkcjonować. bo to już nawet nie jest życie, tylko ciągła walka. walka o każdy dzień. o każdy kęs jedzenia. o kolejną chwilę do ćwiczeń. nie doznasz tego wstydu kiedy kolejny raz bezradnie upadam na kolana i płaczę z własnej bezsilności. ale nie odpuszczę, bo muszę być silna, muszę walczyć. na chwilę zniknęłam, zasnęłam i zapomniałam o tym wszystkim, ale to było tylko złudzenie. nie można zapomnieć, to wciąż tkwi i czeka na odpowiednią chwilę do powrotu. i dlatego wracam. obiecywałam sobie, że już więcej tego nie zrobię, bo przecież nie chcę czuć się jak śmieć. ale wolę każdy, nawet najsilniejszy ból, od wciąż tych samych myśli plątających się po mojej głowie. myśli, że cokolwiek bym zrobiła, ilekolwiek bym poświęciła, nigdy nie będę idealna.
|
|
 |
|
To jakiś obłęd. Myślę o nim gdy idę spać i myślę gdy wstaje, przeplata mi się w głowie jak robię herbatę i chyba pierwszy raz w życiu wierze, że my jesteśmy słuszni i warci naszej przestrzeni. Moje ciało jest słabe, ale czuje, że moje serce walczy we mnie. Obawiam się, że przebywanie obok Niego jest tym czymś czego potrzebuje moja dusza. I przepraszam Cię, że możesz pomyśleć, że nie jesteś wystarczająco ważny, staram się trzymać Cię najmocniej jak potrafię ale nie jestem jeszcze do końca ludzka, moje oczy jeszcze nie wyschły, staram się powiedzieć Ci, że Ty też jesteś tylko mój.
|
|
 |
|
I czuję ,że nie ma już niczego co można by powiedzieć ,czy zrobić. I puszczam Twoją dłoń ,chodź zawsze pragnąłem mieć Ciebie przy sobie. Ocieram łzy ,które widzę w Twoich oczach. Słowa stają w gardle ,to straszne. Nigdy nie myślałem ,że to będzie tak ciężkie , nigdy nie myślałem ,że kiedyś ode mnie odejdziesz.
|
|
|
|
Nie ufaj bandycie, nie ufaj nikomu
Ufaj sobie, inni cię tutaj zawiodą ziomuś.
|
|
|
|
Samotność to chyba mój najgorszy wróg,
bo nawet gdy nie jestem sam, to czuje ją znów
Nikt tu nie rozumie słów, melodii zranionych dusz
chciałbym wiele razy zmienić ten chłód, bięgnę bez celu.
|
|
|
|
Nie zastanawiaj się czy warto chwytaj się w tej chwili,
pomogą Ci którzy jak ty zawinili.
|
|
|
|
Nie łamiąc się znów ten obraz powraca.
Dbająca kobieta, szczęście, legalna praca.
Wracam za często, myślami do przeszłości.
Szukam normalności, a nie doskonałości.
|
|
|
|
Nie tracę jej, tej nadziei wiary mej, chce coś stworzyć i pozostawić odnaleźć sens i...
iść do przodu nie oglądać się wstecz, zostawić za sobą myśli zbędne wiesz, więc
wykorzystuje chwile chcę każdy dzień przeżyć [...]
znasz ten stan, potrzeba blasku, to już nie dla mnie bądź spokojny bratku.
|
|
|
|
Najgorzej to , gdy serce pęka , na twarzy uśmiech ,
a w sercu ból , to najtrudniejsza z życiowych ról.
|
|
|
|
Zastanawiam się czy warto kochać na zabój
wtedy bardzo łatwo dostać w serce nabój.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
