 |
|
najgorsze jest to, że nie potrafie sprwaić abyś mnie pokochał..
|
|
|
 |
Każdy się czegoś się boi, coś kocha i coś stracił.
|
|
|
|
|
I dotyka mnie on, lecz nie ten. I próbuję jakoś iść do przodu, a ciągle stoję w miejscu. I niby seks, ale nie kochanie./esperer
|
|
 |
|
“ Pochylona nad kłębami wonnej herbacianej pary, płakała. Płakała z żalu za przeszłością i ze strachu przed przyszłością." - S.King
|
|
|
|
Marzenia "W Twoich oczach widzę wciąż ich odbicie. Te pragnienia płoną w nas żywym ogniem. Te same szczyty chcemy zdobyć i miliony miejsc. Dzielić się szczęściem i ogrzać tysiące serc. To co słabe jest my przykuwamy w siłę. Idź po marzenia bo wciąż jest ich tyle." /wirujacapasja
|
|
|
|
Często w życiu tracimy coś ważnego. Nie chodzi o rzeczy czy o ludzi. Zatracamy w sobie cząstkę życia, wiarę w siebie i lepsze jutro. /wirujacapasja
|
|
 |
|
To nie brak miłości, to nie błędy, to nie sprzeczki sprawiły, że nie ma już mojego M i Twojego Y. To kłamstwa, które leciały jak najpiękniejsze ptaki z Twoich ust wprost do mnie. Zachwycały mnie swą nietuzinkowością, różnorodnością i oryginalnością. Sprawiały, że nie potrafiłem oddychać ani spać wciąż myśląc o każdym słowie i wyrazie Twojej twarzy wypowiadającej go. Biegłem za każdym wyrazem jak dziecko za motylem na łące. Chciałem je uchwycić i zachować już na zawsze w sercu wraz z Twoim spojrzeniem. Chciałem by były definicja Twojego imienia i Słońcem w pochmurne dni. Ale za chwilę obraz malowany Twoimi czerwonymi wargami spadł i rozpadł się na części. Miał na sobie pokrywę iluzji, która również zamieniła się na drobne fragmenty. Ptaki okazały się sępami. Jestem jak Prometeusz, ale różni nas to, że ja ukradłem Anioła Bogom, a oni za karę zesłali sępy by codziennie na nowo zjadały moje serce.
|
|
|
|
Stoję przed lustrem i zastanawiam się co jest takiego we mnie, w moich oczach, a może w krwi, że zasłużyłem na karę, która ma trwać całe życie. Czemu zostałem skreślony jak źle napisany wyraz? Przecież to nie ja trzymałem długopis, nie ja pisałem każdą literę, nie ja źle się stworzyłem. Co sprawia, że ludzie widzą we mnie niepotrzebny przedmiot, który ciąży i zajmuje miejsce? Czemu tak się dzieje, że tak szybko zostaje oceniony, przez to, że ktoś mnie podarł na kawałki i wyrzucił jak śmiecia? Czemu teraz wszyscy widzą we mnie śmiecia i umieszczają mnie do w koszu? Czemu przez jedną osobę ludzie nie widzą we mnie człowieka? Przecież wyglądam jak oni. Jak każdy inny człowiek. Czemu błądzić jest rzeczą ludzką, mi nie wolno? Czemu każda moja porażka to Wasz powód do wbijania gwoździ do mojej trumny? Może i masz rację, może masz prawo wbić we mnie tusz robiąc we mnie dziurę, zgnieść i wyrzucić do kubła na odpady mówiąc: przecież to tylko śmieć.
|
|
|
|
hcę żebyś wiedziała, że mówię Ci tylko prawdę
nie jest łatwo zaufać drugiemu człowiekowi
wiem, co może zrobić i nie chcę przez to przechodzić
|
|
 |
|
A dziś? Dziś spotykamy się, siedzimy na jednej kanapie, rozmawiamy o życiu, śmiejemy się. Jest dobrze. Idealnie wręcz. A za kilka lat? Za kilka lat będziemy razem leżeć na tej samej kanapie i planować naszą przyszłość. A co potem? Potem opowiemy naszym dzieciom, naszej Lilce i naszemu Piotrusiowi jak się poznaliśmy i jak to wszystko się zaczęło… Jestem szczęśliwą, może mnie będę zawsze, może będą wzloty i upadki, może będzie złe. ale teraz jest idealnie. i za to dziękuje.
|
|
|
|
każdy miał w życiu moment, że nie chciał miłości, nie chciał jej czuć od kogokolwiek, tak sobie wmawiał każdego dnia widząc zakochane pary na ulicach, bronił się przed nią jak małe dziecko przed dentystą. ale przychodzi czas, że pomimo naszej fortecy miłość w mgnieniu oka burzy ją i dociera do naszego pompującego krew mięsa, które zmienia się w serce gotowe do oddania jako największy skarb. skarb, który jest kruchy jak szkło, lecz cenny jak złoto. skarb, który odrzucony usycha szybciej niż kwiaty, skarb, który jest stworzony tylko po to by kochać i być kochanym. skarb, który jest najczulszym miejscem człowieka.
|
|
|
|
Opłakiwać przeszłość to zaniedbywać teraźniejszość. /jachcenajamice
|
|
|
|
Dodaj komentarz
