 |
|
Przeszłam przez okres burz i buntu,teraz spokojnie siedzę na tym samym murku, co kilka lat wstecz.. I wiem że nie ma prawa zaskoczyć mnie nic już...
|
|
|
|
Zazdroszczę tym którzy wierzą w cud. Bo ja z ziemią jestem bliżej. A mój Bóg czeka na mnie trochę niżej.
|
|
|
|
Umiem ugryźć. Choć już nauczyłem się mieć dystans.
W zagrożeniu mogę uruchomić tryb ‘wścieklizna’.
|
|
|
|
Przecież My nawet nie mieliśmy siebie w planach.
|
|
|
|
Nie wiem gdzie jest mój dom, ale nie blisko na pewno.
I nie czuje już nic i chyba wszystko mi jedno.
|
|
|
|
Rodzimy się z krzykiem. Dorastamy w buncie.
|
|
|
|
Całą prawdę o każdym zna tylko lustro.
Aureole gasną jak skręty.
|
|
|
|
Ciężar myśli mnie przygniata, wolno zapadam się w łóżko.
Ledwo widzę na oczy, choć nadal nie mogę usnąć.
|
|
|
|
Nie mogę siebie znieść, a co dopiero ludzi.
|
|
 |
|
targają mną momenty, uśmiecham się tylko po to, żeby się nie rozpłakać..
|
|
|
|
to takie.. intrygujące pytanie.. czy jeśli zakochamy się w osobie, przez jej daną cechę, to kiedy po prostu ją straci jest to równoznaczne z tym, że przestaniemy ją kochać?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
