 |
|
i to o wiele więcej niż mogę udźwignąć
|
|
|
|
Klnę, bo boli. Płacze, bo nie daje już sobie rady.
|
|
|
|
Tak bardzo chce odpłynąć, tak na zawsze.
|
|
 |
|
Nie wolno wspominać! Wspomnienia są zawsze wyidealizowane i potem tęskni się za czymś, czego tak naprawdę nigdy nie było
|
|
|
|
Pragnę czegoś więcej niż teraz, ale nie chciałbym zniszczyć tego, co mamy.
|
|
|
|
Trawimy życie na drobiazgach. Prostota, prostota i jeszcze raz prostota! Tak, niechaj ludzkie sprawy ograniczą się do dwóch czy trzech, a nie stu czy tysiąca: zamiast liczyć do miliona, człowiek powinien liczyć do dwunastu(...).
|
|
|
|
Pewne rzeczy miały to do siebie, że po prostu się nie zmieniały.
|
|
|
|
Dlaczego ludzie wyznają miłość osobie, której jeszcze dobrze nie znają?! Mogą kochać jej wyidealizowaną wizję, ale póżniej ta osoba okazuję się być inna niż wyobrażenie o niej więc nie mów mi, że mnie kochasz! Nie masz prawa mnie kochać!
|
|
|
|
Nie zamierzam już przysparzać sobie bólu. Czas bólu minął. Jest daleko za mną. Nie mam powodu odsuwać zasłony. Żadnego.
|
|
|
|
Kiedyś traktowałam ludzi dobrze. Teraz z wzajemnością.
|
|
 |
|
Gdy przychodzi ta cholerna chęć wykrzyczenia całemu światu prawdy, którą ukrywam w środku, zjawia się myśl, że przecież i tak nikogo to nie obchodzi, nie warto.
|
|
|
|
Uwielbiam leżeć w Jego pokoju, na łóżku, wtulona w Jego ramiona. Kiedy panuje zupełna cisza i słychać tylko nasze przyspieszone oddechy i nieregularne bicia serca.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
